Edward Downes

Edward Downes
Ilustracja
Imię i nazwisko

Edward Thomas Downes

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1924
Birmingham

Pochodzenie

angielskie

Data śmierci

10 lipca 2009

Przyczyna śmierci

samobójstwo wspomagane

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Sir Edward Thomas Downes[1] (ur. 17 czerwca 1924 w Birmingham[1][2], zm. 10 lipca 2009[3]) – brytyjski dyrygent.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował filologię rosyjską na University of Birmingham (1941–1944), następnie uczył się gry na rogu w Royal College of Music w Londynie (1944–1946)[1][2]. W latach 1948–1950 przebywał na stypendium w Zurychu, gdzie pobierał lekcje dyrygentury u Hermanna Scherchena[1][2]. W latach 1950–1952 był zastępcą dyrygenta Carl Rosa Opera[2]. Od 1952 do 1969 roku dyrygował w londyńskim Covent Garden Theatre[1][2]. W 1963 roku dokonał pierwszego w zachodniej Europie wystawienia Katarzyny Izmajłowej Dmitrija Szostakowicza[1]. Poprowadził prapremierowe przedstawienia oper Victory Richarda Rodneya Bennetta (1970) i Taverner Petera Maxwella Daviesa (1972)[1]. Od 1972 do 1976 roku pełnił funkcję dyrektora muzycznego Australian Opera w Sydney[1][2]. W 1973 roku poprowadził wykonanie Wojny i pokoju Siergieja Prokofjewa na uroczystości otwarcia nowego gmachu Sydney Opera House[1][2]. W latach 1980–1991 dyrygował BBC Northern Symphony Orchestra w Manchesterze[1]. W 1991 roku został głównym dyrygentem i dyrektorem muzycznym Covent Garden Theatre[1][2].

Dokonał samobójstwa wspomaganego wraz z żoną w szwajcarskiej klinice Dignitas[3][4].

Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1986)[1]. W 1991 roku otrzymał tytuł szlachecki[1]. W 1992 roku Royal Philharmonic Society przyznało mu tytuł Dyrygenta Roku[1].

Przetłumaczył na język angielski libretta oper Chowańszczyzna Modesta Musorgskiego, Wojna i pokój Siergieja Prokofjewa oraz Katarzyna Izmajłowa i Nos Dmitrija Szostakowicza[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2001, s. 99–100. ISBN 978-83-224-0722-6.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 928. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b Neda Ulaby: Conductor Downes, Wife Die In Suicide Clinic. npr.org, 2009-07-14. [dostęp 2022-06-15]. (ang.).
  4. ↑ Światowej sławy dyrygent i jego żona poddali się eutanazji w szwajcarskiej klinice. gazeta.pl, 2009-07-14. [dostęp 2022-06-15]. (pol.).