Data i miejsce urodzenia |
14 października 1893 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 lutego 1958 | ||||||||||
Pozycja | |||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||
| |||||||||||
|
Einar Alexius Halling-Johansson (ur. 14 października 1893 w Göteborgu, zm. 4 lutego 1958 w Sztokholmie[1][2]) – szwedzki piłkarz, reprezentant kraju grający na pozycji pomocnika.
Podczas swojej kariery piłkarskiej Einar Halling-Johansson występował w Örgryte IS, IFK Eskilstuna i Mariebergs IK. Z Örgryte zdobył mistrzostwo Szwecji w 1913.
W reprezentacji Szwecji Dahlström zadebiutował 16 czerwca 1912 w wygranym 2-1 towarzyskim meczu z Norwegią. W 1912 był w kadrze Szwecji na Igrzyska Olimpijskie w Sztokholmie. Na turnieju w Szwecji był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu. W 1920 po raz drugi uczestniczył w Igrzyska Olimpijskie. Na turnieju w Antwerpii był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu. Ostatni raz w reprezentacji wystąpił 18 września 1921 w przegranym 0-3 towarzyskim meczu z Norwegią. W sumie wystąpił w 6 spotkaniach.
Mecze i gole w reprezentacji | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
# | Data | Miasto | Przeciwnik | Gol | Wynik | |
1. | 16.06.1912 | Kristiania | Norwegia | 2:1 | towarzyski | |
2. | 20.06.1912 | Göteborg | Węgry | 2:2 | towarzyski | |
3. | 16.09.1917 | Kristiania | Norwegia | 2:0 | towarzyski | |
4. | 14.10.1917 | Sztokholm | Dania | 1:2 | towarzyski | |
5. | 26.05.1918 | Sztokholm | Norwegia | 2:0 | towarzyski | |
6. | 18.09.1921 | Sztokholm | Norwegia | 0:3 | towarzyski |