Eliot Stannard

Eliot Stannard
Ilustracja
Eliot Stannard (lata 20.)
Prawdziwe imię i nazwisko

Eliot Cardella Stannard

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1888
Londyn

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1944
Londyn

Zawód

scenarzysta, reżyser

Lata aktywności

1914–1933

Eliot Cardella Stannard (wym. [ˈɛliət ˌkɑrˈdɛlə ˈstænərd]; ur. 1 marca 1888 w Londynie, zm. 21 listopada 1944 tamże) – angielski dramaturg, scenarzysta i reżyser filmowy, uznawany za jedną z najważniejszych osób pierwszych lat kinematografii brytyjskiej i ery filmu niemego[1][2]. Znany jako najdłużej współpracujący scenarzysta z angielskim reżyserem Alfredem Hitchcockiem (1925–1929).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Eliot Cardella Stannard urodził się 1 marca 1888 w londyńskiej dzielnicy Wandsworth, jako syn inżyniera budowlanego Arthura Stannarda (ok. 1854–1912) i powieściopisarki Henrietty Winter (z domu Palmer; 1856–1911), piszącej pod pseudonimem John Strange Winter[2]. Jej powieść Bootle’s Baby (1885) sprawiła, że Stannarda początkowo nazywano „Bootles”[3]. Miał cztery siostry – Audrey Noel Palmer Stannard (1884–1912), Dorothy Katharine Palmer Stannard (1885–1886), bliźniaczkę Violet Mignon Stannard i młodszą Olive Nancy Stannard (1895–1975)[2]. W 1911 pracował u swojego ojca jako asystent kierownika w firmie zajmującej się produkcją armatury łazienkowej. Rok później przejął zarządzanie po śmierci ojca, lecz w listopadzie 1913 ogłosił bankructwo. W następnym roku zajął się pisaniem scenariuszy filmowych[2].

Pracę w przemyśle filmowym rozpoczął w 1915, będąc współautorem scenariusza do niemego kryminału The Mystery of a Hansom Cab (reż. Harold Weston)[3]. Najbardziej znany ze współpracy z Alfredem Hitchcockiem, dla którego w latach 1925–1929 napisał scenariusze do dziewięciu niemych produkcji[4]. Był najdłużej współpracującym scenarzystą z angielskim reżyserem[3]. W 1927 magazyn „Kinematograph Weekly” okrzyknął go „najbardziej doświadczonym i najbardziej płodnym brytyjskim scenarzystą”[5].

W latach 1914–1933 Stannard był, wedle różnych danych, autorem scenariuszy od 80 do nawet 400 filmów (dokładna liczba nie jest znana)[1][2], w tym dziewięciu dla Hitchcocka[4]. Wyreżyserował także pięć filmów. Na początku lat 20. pracował nad większością scenariuszy dla Ideal Film Company, jednego z wiodących brytyjskich studiów filmowych w dziedzinie filmu niemego[6]. Zajmował się adaptacją sztuk i powieści autorstwa między innymi Arthura Winga Pinero, Charlesa Dickensa, Henry’ego Fieldinga, Johna Galsworthy’ego, Roberta Louisa Stevensona i Williama Makepeace Thackeraya[3]. Zakończył pracę w branży wraz z nastaniem ery filmów dźwiękowych[5], choć według Patricka McGilligana w 1944 Stannard współpracował z francuskim studiem Gaumont[3].

Zmarł 21 listopada 1944 w St Mary Abbot’s Hospital w londyńskiej dzielnicy Kensington w wieku 56 lat. Jako przyczynę zgonu podano zwyrodnienie mięśnia sercowego i przewlekłe reumatyczne zapalenie mięśnia sercowego[2].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[6]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Eliot Stannard – The Alfred Hitchcock Wiki. [dostęp 2019-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-08)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f The Strange Case of Eliot Stannard. [dostęp 2019-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-08)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Patrick McGilligan: Alfred Hitchcock: Życie w ciemności i pełnym świetle. Jowita Matys, Anna Nermer, Andrzej Nermer, Irena Stąpor (tłum.). Twój Styl, 2005, s. 103–104, 144. ISBN 978-83-7163-505-2. (pol.).
  4. ↑ a b Peter Ackroyd: Alfred Hitchcock. Jerzy Łoziński (tłum.). Zysk i S-ka, 2017, s. 42. ISBN 978-83-65521-79-8. (pol.).
  5. ↑ a b BFI Screenonline: Stannard, Eliot (1888–1944). [dostęp 2019-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-08)]. (ang.).
  6. ↑ a b Eliot Stannard. Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2019-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-20)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]