Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Alma Mater |
Uniwersytet Friedricha Schillera w Jenie |
Rodzice |
Friedrich Adolf Krummacher (ojciec) |
Dzieci |
Karl Emil Krummacher (syn), Hermann Friedrich Krummacher (syn) |
Krewni i powinowaci |
Friedrich Wilhelm Krummacher (brat) |
Emil Wilhelm Krummacher (ur. 7 maja 1798 w Moers, zm. 14 stycznia 1886 w Bonn) – niemiecki teolog kalwiński i pisarz[1].
Emil Wilhelm Krummacher przyszedł na świat 7 maja 1798 roku w miejscowości Moers. Jego ojcem był Friedrich Adolf Krummacher[1], który z zawodu był ewangelickim teologiem. Emil miał starszego brata, Friedrich Wilhelm Krummacher[1]. Emil był ojcem dwóch synów: Karla Emila i Hermanna Friedricha[1], przyszłego członka rady konsystorza w Szczecinie.
Emil studiował teologię na uniwersytecie w Jenie i w Tybindze. Po studiach teologicznych w Jenie i Tybindze i przyjęciu święceń kapłańskich w Bazylei Emil Wilhelm Krummacher był najpierw proboszczem w Coswig koło Wittenbergi, następnie w Baerl koło Moers, od 1825 w Langenberg koło Elberfeld i od 1841 w Duisburgu[1]. W 1876 przeszedł na emeryturę i przeniósł się do Bonn[1].
Krummacher był jednym z pastorów ruchu odrodzenia Dolnego Renu. Opublikował liczne pisma teologiczne i budujące, w tym kilka tomów kazań, adaptację Katechizmu heidelberskiego oraz zbiór kazań swojego wuja Gottfrieda Daniela Krummachera z biografią, która później ukazała się także osobno. Za swoje publikacje otrzymał honorowy licencjat na Uniwersytecie w Bazylei w 1854 r. i doktorat honoris causa w 1871 r. z okazji 50. rocznicy sprawowania urzędu.