Eugen Schmitz

Eugen Schmitz
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1882
Neuburg an der Donau

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1959
Lipsk

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Eugen Schmitz (ur. 12 lipca 1882 w Neuburg an der Donau, zm. 10 lipca 1959 w Lipsku[1][2]) – niemiecki muzykolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był praprawnukiem Louisa Spohra[1]. Początkowo studiował prawo[1], następnie kształcił się w zakresie muzykologii pod kierunkiem Theodora Kroyera i Adolfa Sandbergera na Uniwersytecie Monachijskim[1][2]. W 1905 roku uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Der Nürnberger Organist Johann Staden: Beiträge zur Wurdigung seiner musikgeschichtlichen Stellung (wyd. w wyborze Lipsk 1906)[1][2]. W latach 1905–1908 pisał recenzje i artykuły do „Allgemeine Zeitung” i „Münchener Zeitung”, redagował też „Neue musikalische Rundschau”[1]. W 1909 roku habilitował się na podstawie pracy Beiträge zur Geschichte der italienischen Kammerkantate im 17. Jahrhundert[1][2]. Od 1910 do 1914 roku wykładał na Uniwersytecie Monachijskim, następnie w latach 1914–1915 pełnił rolę dyrektora Mozarteum w Salzburgu[1]. W 1915 roku osiadł w Dreźnie, gdzie do 1939 roku redagował „Dresdner Nachrichten”[1][2]. Wykładał też w Technische Hochschule (1916–1939)[1][2] i w konserwatorium drezdeńskim (1924–1939)[1]. Od 1939 do 1955 roku pełnił funkcję kierownika Musikbibliothek Peters w Lipsku[1][2].

Prowadził badania o szerokim zakresie tematycznym, zajmował się historią muzyki w renesansie i baroku, a także muzyką XIX wieku, ze szczególnym naciskiem na twórczość Richarda Wagnera[1]. Przygotował także do wydania kompozycje oraz autobiografię swojego przodka, Louisa Spohra[1].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Hugo Wolf (Lipsk 1906)
  • Richard Strauss als Musikdramatiker: eine ästhetische-kritische Studie (Monachium 1907)
  • Richard Wagner (Lipsk 1909; 2. wyd. 1918)
  • Harmonielehre als Theorie: Aesthetik und Geschichte der musikalischen Harmonik (Monachium 1911)
  • Palestrina (Lipsk 1914; 2. wyd. 1954)
  • Musikästhetik (Lipsk 1915; 2. wyd. 1925)
  • Orlando di Lasso (Lipsk 1915; 2. wyd. 1954)
  • Klavier, Klaviermusik und Klavierspiel (Lipsk 1919)
  • Richard Wagner: Wie wir ihn heute sehen (Drezno 1937)
  • Schuberts Auswirkung auf die deutsche Musik bis zu Hugo Wolf und Bruckner (Lipsk 1954)
  • Unverwelkter Volksliedstil: J.A.P. Schulz und seine „Lieder im Volkston” (Lipsk 1956)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 112. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3192–3193. ISBN 0-02-865530-3.