![]() Eugène Gigout (1910) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
![]() |
Eugène Gigout (ur. 23 marca 1844 w Nancy, zm. 9 grudnia 1925 w Paryżu[1][2][3]) – francuski kompozytor, organista i pedagog muzyczny.
Jako dziecko kształcił się przy katedrze Notre-Dame-de-l’Annonciation w Nancy[2]. Od 1855 roku uczył się w Paryżu w École de Musique Classique et Religieuse Louisa Niedermeyera, gdzie jego nauczycielami byli Camille Saint-Saëns i Gustave Lefèvre[1][2]. W latach 1863–1885 oraz 1900–1905 sam był wykładowcą tej uczelni[2][3]. Ożenił się też z córką Niedermeyera[3]. Uczył gry na organach i fortepianie oraz harmonii i kontrapunktu[1], w 1885 roku założył własną szkołę[2][3]. Do grona jego uczniów należeli Gabriel Fauré, André Messager i Léon Boëllmann[1]. Od 1863 roku do śmierci pełnił funkcję organisty w paryskim kościele Saint Augustin[1][3]. W 1911 roku został profesorem gry organowej w Konserwatorium Paryskim[1][2][3].
Występował z recitalami organowymi[1][2][3], koncertował we Francji, Niemczech, Włoszech, Szwajcarii i Hiszpanii[1]. Przyjaźnił się z Césarem Franckiem, był pierwszym wykonawcą jego Chorału nr 3[1]. W 1895 roku otrzymał order kawalera Legii Honorowej[2].
Uważany jest za odnowiciela francuskiej tradycji muzyki organowej[1]. Skomponował kilkaset utworów organowych, zarówno o charakterze religijnym, jak i świeckim[2]. Stosował rozwiązania harmoniczne nawiązujące do tonalności modalnej charakterystycznej dla chorału gregoriańskiego[1].