Fairey F.2

Fairey F.2

Prototyp myśliwca Fairey F.2
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Fairey Aviation Company
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat
Załoga	3
Historia
Data oblotu	17 maja 1917
Liczba egz.	1
Dane techniczne
Napęd	2 x Rolls-Royce Falcon
Moc	142 kW (190 KM) każdy
Wymiary
Rozpiętość	23,47 m
Długość	12,36 m
Wysokość	4,11 m
Powierzchnia nośna	66,74 m²
Masa
Startowa	2213 kg
Osiągi
Prędkość maks.	150 km/h
Prędkość wznoszenia	6 min na 1500 m
Długotrwałość lotu	3,5 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 km kal. 7,7 mm bomby
Multimedia w Wikimedia Commons

Fairey F.2 – brytyjski eksperymentalny trzymiejscowy eskortowy samolot myśliwski w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Fairey Aviation Company w Hayes. Z powodu niezadowalających właściwości lotnych i niskich osiągów maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.

Historia

Po odniesionych w końcu 1915 roku sukcesach niemieckich myśliwców Fokker E.I i E.III, w Wielkiej Brytanii narodziła się koncepcja samolotu eskortowego – dużego, wielosilnikowego, silnie uzbrojonego i zdolnego do długotrwałego lotu^[1]. W odpowiedzi na zapotrzebowanie złożone przez Admiralicję, w zakładach Fairey Aviation Company w Hayes powstała pierwsza konstrukcja tej firmy, model F.2^[2][3]. Zaprojektowano go jako trzymiejscowy (pilot i dwóch strzelców pokładowych) dwupłat, napędzany dwoma silnikami widlastymi Rolls-Royce Falcon^[2][3].

Prototyp został oblatany 17 maja 1917 roku, jednak z powodu niskich osiągów, niezadowalających właściwości lotnych i utraty zainteresowania przez zamawiającego prace nad tą konstrukcją zostały przerwane po zbudowaniu jednego egzemplarza^[4][a].

Opis konstrukcji i dane techniczne

Fairey F.2 był dwusilnikowym, trzyosobowym eskortowym dwupłatem myśliwskim o konstrukcji całkowicie drewnianej^[2]. Kadłub o przekroju prostokątnym, konstrukcji kratownicowej, oprofilowany od góry listwami na półokrągło, pokryty płótnem (z wyjątkiem górnej części mieszczącej kabiny pilota i strzelców, która była kryta sklejką)^[2]. Skrzydła proste, dwudźwigarowe, konstrukcji drewnianej, kryte płótnem, o jednakowej cięciwie i jednakowym wzniosie wynoszącym 1°^[2]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 23,47 metra, zaś płata dolnego 16,8 metra^[2][4]. Skrzydła były trójdzielne i składane w celu ułatwienia hangarowania^[2]. Powierzchnia nośna skrzydeł wynosiła 66,74 m²^[2][5][b]. Lotki na górnym płacie, wystające poza obrys skrzydła^[2]. Długość samolotu wynosiła 12,36 metra, a wysokość 4,11 metra^[2][4]. Masa startowa płatowca wynosiła 2213 kg^[2][4]. Usterzenie poziome klasyczne, drewniane, kryte płótnem; usterzenie pionowe potrójne, ze statecznikiem na środku i statecznikami ze sterami na zewnątrz^[2]. Stery poruszane linkami, w większości poprowadzonymi na zewnątrz kadłuba^[2]. Podwozie, amortyzowane sznurem gumowym, składało się z czterokołowego wózka, z osią niedzieloną łączącą przednią parę kół i osią łamaną w drugiej parze; z tyłu płoza ogonowa, również amortyzowana sznurem^[2].

Napęd stanowiły umieszczone w gondolach skrzydłowych dwa chłodzone cieczą 12-cylindrowe silniki widlaste Rolls-Royce Falcon o mocy 142 kW (190 KM) każdy, napędzające drewniane czterołopatowe śmigła ciągnące^[2][4]. Zbiorniki paliwa i oleju znajdowały się w gondolach silnikowych, zaś chłodnice czołowe były zblokowane z silnikami^[2]. Prędkość maksymalna na wysokości 0 wynosiła 150 km/h, zaś prędkość lądowania 61 km/h^[4][5]. Długotrwałość lotu wynosiła 3,5 godziny^[2][4]. Maszyna osiągała pułap 1500 metrów w czasie 6 minut^[2][4].

Uzbrojenie składało się z dwóch ruchomych karabinów maszynowych Lewis kalibru 7,7 mm, zamontowanych na obrotnicach Scarffa na przednim i tylnym stanowisku strzelców pokładowych^[2][4]. Samolot mógł zabrać kilka bomb o niewielkim wagomiarze, umieszczonych na zaczepach pod kadłubem^[2].

Uwagi

1. Bączkowski 2000 ↓, s. 78 podaje, że samolot oblatano we wrześniu 1915 roku i że jego produkcja wyniosła kilkadziesiąt egzemplarzy.
2. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 197 podaje, że powierzchnia nośna wynosiła 75,62 m².

Przypisy

1. Goworek 1988 ↓, s. 48.
2. Bączkowski 2000 ↓, s. 78.
3. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 196.
4. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 197.
5. Grey 1990 ↓, s. 65.

Bibliografia

• Wiesław Bączkowski: Samoloty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-54-4.
• Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1988. ISBN 83-206-0689-6.
• William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
• C.G. Grey (red.): Jane’s Fighting Aircraft of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-347-0. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Sylwetka samolotu Fairey F.2 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).