Ferenc Vozar

Ferenc Vozar
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1945
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

15 lutego 1999
Denzlingen

Obywatelstwo

Niemcy

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1970–1971 SG Oberstdorf/Sonthofen
1971–1977 BSC Berlin
1977–1980 ERC Freiburg
1981–1983 Hamburger SV
1983–1984 ERC Freiburg
1984–1985 EV Ravensburg
1985–1987 ERC Freiburg
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1973–1976  RFN 34 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1980–1981 ERV Schweinfurt
1982–1983 Hamburger SV (grający trener)
1984–1985 EV Ravensburg (grający trener)
1985–1988 ERC Freiburg (grający asystent)
1987 ERC Freiburg (tymczasowy)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
brąz Innsbruck 1976 hokej na lodzie
Odznaczenia
Srebrny Liść Laurowy (RFN)

Ferenc Vozar (urodzony jako Ferenc Vozár; ur. 19 kwietnia 1945 w Budapeszcie, zm. 15 lutego 1999 w Denzlingen) – niemiecki hokeista węgierskiego pochodzenia grający na pozycji napastnika, reprezentant kraju, olimpijczyk, trener.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Ferenc Vozar urodził się w Budapeszcie, lecz w latach 70. wraz ze swoim bratem Tiborem (ur. 1943, również hokeista) wyemigrował do RFN, gdzie obaj bracia rozpoczęli karierę sportową. Ferenc w sezonie 1970/1971 reprezentował barwy występującego w Oberlidze SG Oberstdorf/Sonthofen.

Następnie w latach 1971–1977 reprezentował barwy BSC Berlin, z którym najpierw w sezonie 1971/1972 awansował do Bundesligi, następnie dwukrotnie zdobył mistrzostwo (1974, 1976) oraz wicemistrzostwo Niemiec (1975).

Następnie został zawodnikiem występującego w Oberlidze ERC Freiburg, z którym w sezonie 1978/1979 awansował do 2. Bundesligi.

Po sezonie 1979/1980 po raz pierwszy zakończył karierę sportową, jednak w 1981 roku wznowił karierę grając w latach 1981–1983 w Hamburgerze SV. Następnymi klubami w karierze Vozara były: dwukrotnie ERC Freiburg (1983–1984, 1985–1987) oraz EV Ravensburg (1984–1985).

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Ferenc Vozar w latach 1973–1976 w reprezentacji RFN rozegrał 34 mecze, w których zdobył 3 punkty (2 gole, 1 asysta) oraz spędził 4 minuty na ławce kar. Uczestniczył na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku, na których z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijski – brązowy medal[1]. W październiku tego samego roku za ten sukces wraz z innymi kolegami z reprezentacji RFN otrzymał z rąk ówczesnego kanclerza Niemiec, Helmuta Schmidta Srebrny Liść Laurowy[2].

Ponadto dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1974, 1975 – awans do Grupy A).

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Ferenc Vozar po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W sezonie 1980/1981 był trenerem występującego w Bayernlidze ERV Schweinfurt, a w sezonie 1982/1983 był grającym trenerem występującego w 2. Bundeslidze Hamburgera SV, w sezonie 1984/1985 był grającym trenerem występującego w Oberlidze EV Ravensburg, następnie w latach 1985–1988 był asystentem trenera EHC Freiburg (w 1987 roku prowadził jeden jako trener tymczasowy)[3].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze

[edytuj | edytuj kod]
BSC Berlin
ERC Freiburg
Reprezentacyjne

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ferenc Vozar miał dwóch synów: Roberta (ur. 1972) i Patricka (ur. 1974) oraz córkę Alexandrę Lettgen (ur. 1970), którzy również uprawiali Hokej na lodzie[4]. Zmarł 15 lutego 1999 roku w Denzlingen.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Ferenc Vozar w bazie Sports-reference.com (ang.)
  2. ↑ Stadt Landshut, Sportchronik 1974-76
  3. ↑ Ferenc Vozar w bazie Rodi-db.de (niem.)
  4. ↑ Ferenc Vozar w bazie Eliteprospects.com (zawodnicy) (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]