Finn Høffding
| Imię i nazwisko |
Niels Finn Høffding |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1899 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 1997 |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Niels Finn Høffding[1][2][3] (ur. 10 marca 1899 w Kopenhadze[1][2][3], zm. 29 marca 1997 we Frederiksbergu[2]) – duński kompozytor i pedagog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczył się w Kopenhadze u Knuda Jeppesena (harmonia i kontrapunkt) oraz Thomasa Lauba (kompozycja)[1][2][3]. W latach 1922–1923 był uczniem Josepha Marxa w Wiedniu[1][2][3]. Był współzałożycielem Københavns Folkesmusikskole (1931)[1][3]. Od 1931 roku był wykładowcą Królewskiego Duńskiego Konserwatorium Muzycznego, w 1954 roku został jego dyrektorem[1][3]. W 1955 roku ze względu na pogarszający się stan zdrowia wycofał się całkowicie z życia publicznego[1]. Dwukrotnie, w 1956 i 1958 roku, otrzymał nagrodę im. Carla Nielsena[3]. Odznaczony duńskimi Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Kawalerskim I Stopnia Orderu Danebroga[4].
Do grona jego uczniów należał Vagn Holmboe[1].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Początkowo komponował w klasycyzującym stylu nawiązującym do twórczości Carla Nielsena[1]. W późniejszych latach zaczął tworzyć dzieła o nieschematycznej architektonice, głównie fantazje orkiestrowe i utwory wokalno-instrumentalne[1]. Był rzecznikiem odrodzenia zdominowanego przez wpływy niemieckie duńskiego życia muzycznego i pobudzenia rodzimej twórczości, komponował liczne utwory o przeznaczeniu pedagogicznym dla szkolnych zespołów orkiestrowych i chóralnych[1].
Opublikował prace Harmonilære (Kopenhaga 1933), Den elementære Hørelære (Kopenhaga 1935) i Indførelse i Palestrinastil (Kopenhaga 1969)[1].
Wybrane kompozycje
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]
Utwory orkiestrowe
- 4 symfonie (I „Sinfonia impetuosa” 1923, II „Il Canto de Liberato” na sopran, chór i orkiestrę 1924, III na 2 fortepiany i orkiestrę 1928, IV „Sinfonia concertante” na małą orkiestrę 1934)
- Uwertura na małą orkiestrę (1930)
- Koncert na obój i smyczki (1933)
- Fanfare (1939)
- 4 fantazje symfoniczne (I „Evolution” 1939, II „Det er ganske vist” 1940, III „Vår-Höst” na baryton i orkiestrę 1944, IV „The Arsenal at Springfield” na 3 solistów, chór i orkiestrę 1953)
- suita Fire Minespil (1944)
- Majfest (1945)
- Fantasia concertante (1965)
Utwory kameralne
- 2 kwartety smyczkowe (I 1920, II 1925)
- 2 kwintety na instrumenty dęte (I 1940, II 1954)
- Dialoger na obój i klarnet (1927)
- Sonata na obój i fortepian (1943)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Karlsvognen na głosy solowe, chór i orkiestrę (1924)
- Nattergal om dagen na sopran i małą orkiestrę (1925)
- Kammermusik na sopran, obój i fortepian (1927)
- Ein Musikus wollt fröhlich sein na 3 głosy solowe i orkiestrę smyczkową (1931)
- Das Eisenbahngleichnis na głosy solowe, fortepian i 3 saksofony (1934)
- Fem svaner na głosy solowe, chór i orkiestrę (1937)
- Christofer Columbus na baryton, chór męski i orkiestrę (1937)
- Giodano Bruno na baryton, chór męski, instrumenty dęte i perkusję (1968)
Opery
- Kejserens nye klæder (1926, wyst. Kopenhaga 1928)
- Kilderejsen (1931, wyst. Kopenhaga 1942)
- Pasteur (1935, wyst. Kopenhaga 1938)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 252. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1580. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 385–386. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ Kraks Blå Bog wyd. 1957 i wyd. 1974