Fiodor Gołowin (1650–1706)

Fiodor Gołowin
Data urodzenia	9 listopada 1650
Data śmierci	10 sierpnia 1706
	wicekanclerz Imperium Rosyjskiego
Okres	od 1700; do 10 sierpnia 1706
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fiodor Aleksiejewicz Gołowin (ros. Фёдор Алексе́евич Голови́н; ur. 9 listopada 1650, zm. 10 sierpnia 1706) – rosyjski polityk, dyplomata i hrabia. Wpływowy współpracownik i doradca Piotra Wielkiego.

Życiorys

Był potomkiem rodziny z Bizancjum. Podczas regencji siostry Piotra I, Zofii Aleksiejewny, wysłany został nad Amur, by bronić granicy przed wojskami Cesarstwa Chińskiego. Granicy nie udało się utrzymać i Gołowin zawarł w 1689 traktat pokojowy z Chinami, w którym Rosja zwróciła Chińczykom większość terytoriów nad Amurem. W roku 1697, w czasie podróży Piotra do krajów zachodnich, Gołowin zajmował w delegacji drugie miejsce po Franzu Leforcie i otrzymał zadanie werbowania marynarzy i kupna materiałów potrzebnych do konstrukcji rosyjskiej floty. Dwa lata później, po śmierci Leforta, Gołowin został mianowany marszałkiem, pierwszym w Rosji hrabią i jako pierwszy otrzymał nowo ustanowiony Order św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania.

Od tego roku do śmierci Gołowin kierował rosyjską polityką zagraniczną i pełnił funkcję premiera. W roku 1700 zawarł z Wielką Portą traktat w Konstantynopolu, który m.in. gwarantował rozejm na okres lat 30. i przekazał Rosji terytorium koło Azowa. Jego śmierć była wielkim ciosem dla Piotra I, który zawiadomienie o śmierci Gołowina podpisał słowami „Piotr pełen smutku”.

Bibliografia

Encyclopaedia Britannica, wydanie z r. 1911

Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699)	Iwan Wiszkowaty (1549–1570) Wasilij i Andriej Szelkalow (1570–1601) Iwan Gramotyn (1605–1606) Piotr Tretiakow (1608–1610) Iwan Gramotyn (1610–1612) Piotr Tretiakow (1613–1618) Iwan Gramotyn (1618–1626) Iwan Gramotyn (1634–1635) Almaz Iwanow (1635–1667) Afanasy Ordin-Naszczokin (1667–1681) Artamon Matwiejew (1671–1676) Wasilij Golicyn (1682–1689) Emelian Ukrainczew (1689–1697) Lew Naryszkin (1697–1699)
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801)	Fiodor Gołowin (1700–1706) Piotr Szafirow (1706–1708) Gawriłło Gołowkin (1706–1734) Andriej Ostermann (1734–1740) Aleksiej Czerkaski (1740–1742) Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin (1744–1758) Michaił Iłłarionowicz Woroncow (1758–1763) Nikita Panin (1763–1781) Iwan Andrejewicz Ostermann (1781–1797) Aleksandr Bezborodko (1797–1799) Fiodor Rostopczyn (1799–1801) Nikita Pietrowicz Panin 1801
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917)	Wiktor Koczubej (1801–1802) Aleksander Woroncow (1802–1804) Adam Jerzy Czartoryski (1804–1806) Andriej Budberg (1806–1808) Nikołaj Rumiancew (1807–1814) Karl Nesselrode (1814–1856) Ioannis Kapodistrias (1816–1822, razem z Nesselrode’m) Aleksandr Gorczakow (1856–1882) Nikołaj de Giers (1882–1895) Aleksiej Łobanow-Rostowski (1895–1896) Nikołaj Szyszkin (1896–1897) Nikołaj Murawiow (1897–1900) Władimir Lambsdorff (1900–1906) Aleksandr Izwolski (1906–1910) Siergiej Sazonow (1910–1916) Borys Stürmer 1916 Nikołaj Pokrowski (1916–1917)
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji	Pawieł Milukow (1917) Michaił Tereszczenko (1917)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR	Lew Trocki (1917–1918) Gieorgij Cziczerin (1918–1923)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946)	Gieorgij Cziczerin (1923–1930) Maksim Litwinow (1930–1939) Wiaczesław Mołotow (1939–1946)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991)	Wiaczesław Mołotow (1946–1949) Andriej Wyszynski (1949–1953) Wiaczesław Mołotow (1953–1956) Dmitrij Szepiłow (1956–1957) Andriej Gromyko (1957–1985) Eduard Szewardnadze (1985–1990) Aleksandr Biessmiertnych 1991 Boris Pankin 1991 Eduard Szewardnadze
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej	Andriej Kozyriew (1990–1996) Jewgienij Primakow (1996–1998) Igor Iwanow (1998–2004) Siergiej Ławrow (od 2004)