Fra Galgario

Fra Galgario
Ilustracja
Autoportret (1632)
Imię i nazwisko

Giuseppe Ghislandi

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1655
Bergamo

Data i miejsce śmierci

grudzień 1743
Bergamo

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

barok

Portret kawalera Orderu Konstantyna (ok. 1740)

Fra Galgario, właśc. Giuseppe Ghislandi (ur. 4 marca 1655 w Bergamo, zm. w grudniu 1743 tamże) – włoski malarz okresu późnego baroku, najwybitniejszy portrecista włoski XVIII w.

Był synem malarza. Uczył się w pracowniach Giacomo Cotta i Bartolomea Bianchiniego w rodzinnym mieście, potem u portrecisty Sebastiana Bombellego (1635-1719) w Wenecji. W 1702 wstąpił do zakonu minimitów, przyjmując imię Vittore. Resztę życia spędził w klasztorze Galgario w Bergamo (stąd jego pseudonim artystyczny). Dopiero w wieku 40 lat poświęcił się sztuce portretowej. W 1717 został członkiem Accademia Clementina w Mediolanie. W swojej twórczości łączył koloryzm szkoły weneckiej okresu późnego baroku z realizmem stylu Giovanniego Battisty Moroniego. Jego portrety cechuje bogactwo kolorystyki, pogłębiona charakterystyka psychologiczna postaci oraz duża sprawność kompozycyjna.

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Autoportret - 1632, 73 x 58 cm, Accademia Carrara, Bergamo
  • Autoportret - Musée des Beaux-Arts de Pau, Pau
  • Portret chłopca - 1730-40, 67 x 52 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
  • Portret damy - 1735-40, 94 x 73 cm, Accademia Carrara, Bergamo
  • Portret Francesca Marii Bruntina - 1737, 93 x 81 cm, Accademia Carrara, Bergamo,
  • Portret hrabiego Galeozza Secco Suardo - 1710-20, 120 x 90 cm, Luwr, Paryż
  • Portret hrabiego Giovanniego Battisty Vailetti - ok. 1710, 226 x 137 cm, Gallerie dell’Accademia, Wenecja
  • Portret Giovanniego Secco Suardo ze sługą - ok. 1720, 128 x 111 cm, Accademia Carrara, Bergamo
  • Portret młodego rysownika - 76 x 65 cm, Accademia Carrara, Bergamo
  • Portret młodego mężczyzny - po 1720, 73 x 56,5 cm, National Gallery of Art, Waszyngton
  • Portret młodzieńca - 1715-20, 112 x 89 cm, Museo Poldi Pezzoli, Mediolan
  • Portret staruszki - 1750, 73 x 59 cm, Rijksmuseum, Amsterdam
  • Portret szlachcica - ok. 1715, 127 x 98 cm, Pinakoteka Brera, Mediolan
  • Portret złotnika - 1735-43, 73 x 57 cm, Muzeum Thyssen-Bornemisza, Madryt
  • Szlachcic w trójgraniastym kapeluszu lub Portret kawalera Orderu Konstantyna - ok. 1740, Museo Poldi Pezzoli, Mediolan

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Matilde Battistini, Lucia Impelluso, Stefano Zuffi, Historia portretu, Hanna Cieśla (tłum.), Warszawa: Arkady, 2001, ISBN 83-213-4235-3, OCLC 749556721.
  • Paolo Plebani, M. Cristina Rodeschini, M. Piotr Michałowski, Tycjan, Veronese, Tiepolo. Arcydzieła malarstwa włoskiego z Accademia Carrara w Bergamo, Julia Mariotti (tłum.), Piotr Drzymała (tłum.), Marcin Turski (tłum.), Poznań: Muzeum Narodowe, 2012, ISBN 978-83-89053-94-7, OCLC 823681602.
  • Stefano Zuffi, Francesca Castria, Malarstwo włoskie. Mistrzowie i arcydzieła, Warszawa: Arkady, 1998, ISBN 83-213-4061-X
  • Stefano Zuffi, Wielki słownik malarzy, t. 2, Warszawa: HPS, 2006, ISBN 83-60688-16-8