Francesco Marchetti Selvaggiani (ur. 1 października 1871 w Rzymie , zm. 13 stycznia 1951 tamże) − włoski biskup rzymskokatolicki , kardynał od 1930, sekretarz Kongregacji Świętego Oficjum w latach 1939–1951, dziekan Kolegium Kardynałów w latach 1948–1951.
W 1896 przyjął święcenia kapłańskie . W 1918 został mianowany arcybiskupem tytularnym diecezji Selecia di Isauria. W latach 1918–1920 był internuncjuszem w Wenezueli, w 1920 nuncjuszem apostolskim w tym kraju, a w latach 1920–1922 w Austrii. W latach 1922–1930 zajmował stanowisko sekretarza Świętej Kongregacji Propaganda Fide . W 1929 pełnił funkcję specjalnego przedstawiciel papieża Piusa XI w Etiopii.
Pius XI na konsystorzu celebrowanym 30 czerwca 1930 mianował go kardynałem prezbiterem S. Maria Nuova . Rok później Marchetti Selvaggiani został wikariuszem generalnym diecezji rzymskiej oraz archiprezbiterem bazyliki laterańskiej . W latach 1936–1951 kardynał biskup Frascati . Uczestniczył w konklawe w 1939 . Nowy papież Pius XII mianował go sekretarzem Najwyższej Świętej Kongregacji Świętego Oficjum . Kardynał biskup Ostii , dziekan Kolegium Kardynałów i prefekt Świętej Kongregacji ds. Ceremonii od lutego 1948.
Został pochowany na rzymskim cmentarzu Campo Verano .
Wielcy Inkwizytorzy
Kardynałowie sekretarze
Lata 1130–1378
Obediencja „rzymska”
Obediencja „awiniońska”
Obediencja „pizańska”
Lata 1415–1503
Lata od 1503
Wikariusze przed 1558
Giovanni Marsicano (1106/1107)
Pietro Senex (1115, 1117–1120)
Corrado Demetri (1130–1137[A] )
Gregorio Centu (1160)
Juliusz (1161–1164)
Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
Walter (1167–1168)
Gerardo (1184–1188)
Ottaviano di Paoli (1198)
Pietro Gallocia (1206)
Pietro Sasso (1217)
Romano Bonaventura (1236)
Giacomo Pecoraria (1238)
Stefano Conti (1245–1251)
Riccardo Annibaldi (1252)
Tommaso Fusconi di Berta (1260)
Giovanni Colonna (1262)
Tommaso da Lentini (1264)
Aldobrandino Cavalcanti (1272)
Latino Malabranca Orsini (1279)
Bartolomeo di Grosseto (1288)
Giovanni di Iesi (1290, 1295)
Salvo di Recanati (1291)
Lamberto di Veglia (1296)
Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
Ranuccio di Cagliari (1301)
Niccolò Alberti (1302)
Giovanni di Osimo (1303)
Giacomo di Sutri (1303)
Guittone Farnese (1307)
Isnardo Tacconi (1309)
Ruggero da Casole (1313)
Giovanni di Nepi (1317)
Andrea di Terracina (1322, 1325)
Angelo Tignosi (1324, 1325)
Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
Nicola Zucci (1341)
Raimondo di Rieti (1343)
Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
Giovanni di Orvieto (1361)
Pietro Boerio (1365)
Giacomo di Muti (1369)
Luca Gentili Ridolfucci (1375)
Stefano Palosi (1380)
Gabriele Gabrieli (1383)
Lorenzo Corvini (1389)
Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
Francesco Scaccani (1394, 1399)
Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
Francesco di San Martino (1411)
Giacomo Isolani (1414–1418)
Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
Daniele Gari Scotti (1431)
Gasparre di Diano (1431)
Stefano di Volterra (1434)
Genesio di Cagli (1435)
Andrea di Osimo (1437)
Giosuè Mormile (1441)
Onofrio Francesco (1444)
Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
Berardo Eroli (1449)
Francesco de Lignamine (1458, 1459)
Giovanni Neroni (1461, 1462)
Nicola Trevisano (1479, 1487)
Leonardo di Albenga (1485)
Giacomo Botta (1486, 1489)
Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
Pietro Gamboa (1501)
Pietro Accolti (1505)
Domenico Giacobazzi (1511)
Andrea Giacobazzi (1520)
Paolo Capizucchi (1521)
Bartolomeo Guidiccioni (1539)
Pomponio Cecci (1540)
Filippo Archinto (1542)
Ludovico Beccadelli (1554)
Pietro di Lucera (1555)
Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze od 1558
↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152