Franciszek Ksawery Lampi
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
włoska |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Franciszek Ksawery Lampi (ur. 22 stycznia 1782 w Klagenfurcie, Austria, zm. 22 lipca 1852 w Warszawie) – malarz pochodzenia włoskiego działający w Polsce.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem malarza Jana Chrzciciela Lampiego (starszego), Włocha osiadłego w Austrii oraz bratem Jana Chrzciciela zwanego młodszym. Malarstwa uczył się od swojego ojca, następnie pod kierunkiem Heinricha Fügera i Huberta Maurera w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego uczniami byli m.in. Piotr Michałowski i Wojciech Stattler.
Poza podróżami po Polsce (Kraków 1819, Lublin, Wilno 1823) i za granicą (Wiedeń 1823, Wrocław 1836 i Drezno 1840), przebywał od roku 1815 do śmierci w Warszawie, malując krajobrazy, sceny pasterskie, mitologiczne, religijne, batalistyczne, a także liczne portrety. Najbardziej charakterystyczne dla tego artysty są pejzaże morskie z ruinami, skałami i strumieniami. Jego obrazy są sentymentalno-romantyczne, o chłodnej tonacji. Wczesne dzieła Lampiego często są uważane za dzieła jego ojca lub starszego brata.
Najważniejsze dzieła:
- w Muzeum Narodowym w Warszawie: Krajobraz z wodospadem, portrety: Ksawerego Potockiego, L. Dmuszewskiego, matki J. Słowackiego, P. Fiorentiniego, Pani Osławskiej (1806), Marii z Dworakowskich Magnuszewskiej,
- w Muzeum Narodowym w Krakowie – cztery obrazy
- w Galerii Mielżyńskich w Poznaniu – krajobraz
- portret Kat. Wodzickiej-Konarskiej w posiadaniu ks. Lubomirskich w Krakowie.
Był członkiem warszawskiej loży wolnomularskiej Zur Halle der Beständigkeit[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821 poprzedzony zarysem historji wolnomularstwa polskiego i ustroju Wielkiego Wschodu Narodowego Polskiego: uzupełnienia i aneksy, opracował Ludwik Hass, b.r.w., s. 76.