Franz Bürkl

Franz Bürkl
SS-Scharführer SS-Scharführer
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1911
Linz

Data i miejsce śmierci

7 września 1943
Warszawa

Przebieg służby
Formacja

Schutzstaffel

Stanowiska

funkcjonariusz Sipo w więzieniu na Pawiaku

Strona tytułowa „Befehlsblatt des Chefs der Sicherheitspolizei und des SD” z 16 października 1943 wydawanego przez Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy w Berlinie z nazwiskami funkcjonariuszy policji bezpieczeństwa, którzy „oddali życie za Führera i Rzeszę”, wśród nich Franza Bürkla

Franz Bürkl (ur. 16 sierpnia 1911 w Linzu, zm. 7 września 1943 w Warszawie) – sierżant Schutzstaffel (SS) (niem. SS-Scharführer)[1], od 22 września 1941[2] funkcjonariusz Sipo w więzieniu na Pawiaku w Warszawie, gdzie pełnił funkcję dowódcy zmiany (nadwachmajstra, niem. Zugführer) i jednego z zastępców komendanta więzienia[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z najokrutniejszych członków załogi Pawiaka[1]. Mordował ludzi dla osobistej satysfakcji[1]. Strzelał do więźniów, wieszał ich w celach, prowadził ćwiczenia na rozżarzonym żużlu, szczuł psami[4].

Był uzależniony od morfiny[5].

W ciągu dwóch lat działalności na Pawiaku zamordował kilkadziesiąt osób[6]. Wśród jego ofiar był m.in. mjr Dionizy Błeszyński, komendant obwodu Armii Krajowej Warszawa-Wola, powieszony przez Franza Bürkla 4 kwietnia 1943 roku[7].

Zginął 7 września 1943 roku na rogu ulicy Litewskiej i ulicy Marszałkowskiej z wyroku wydanego przez władze podziemia[8]. Wyrok wykonał 1 pluton kompanii Agat Kedywu Komendy Głównej AK[6].

 Osobny artykuł: Akcja Bürkl.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 343. ISBN 83-06-00717-4.
  2. ↑ Regina Domańska: Pawiak. Więzienie Gestapo. Kronika 1939–1944. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1978, s. 173.
  3. ↑ Regina Domańska: Pawiak. Więzienie Gestapo. Kronika 1939–1944. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1978, s. 9.
  4. ↑ Anna Czuperska-Śliwicka: Cztery lata ostrego dyżuru. Warszawa: Czytelnik, 1965, s. 40.
  5. ↑ Leon Wanat: Za murami Pawiaka. Warszawa: Książka i Wiedza, 1972, s. 38.
  6. ↑ a b Krzysztof Komorowski (red.): Warszawa walczy 1939–1945. Leksykon. Warszawa: Fundacja Polska Walczy i Wydawnictwo Bellona, 2015, s. 82. ISBN 978-83-1113474-4.
  7. ↑ Regina Domańska: Pawiak. Więzienie Gestapo. Kronika 1939–1944. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1978, s. 308.
  8. ↑ Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 344, 346. ISBN 83-06-00717-4.