François Emmanuel Guignard

François Emmanuel Guignard
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1735
Grenoble

Data śmierci

26 lutego 1821

Sekretarz Stanu Domu Królewskiego
Okres

od 1789
do 1791

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)

François Emmanuel Guignard, hrabia de Saint-Priest (ur. 12 marca 1735 w Grenoble, zm. 26 lutego 1821) – francuski dyplomata.

Urodził się w Grenoble, w wieku 5 lat został kawalerem chevalier Zakonu Maltańskiego, w wieku 15 lat wstąpił do armii. Opuścił szeregi w 1763 z rangą pułkownika i został francuskim reprezentantem w Portugalii.

Saint-Priest został w roku 1768 ambasadorem francuskim w Turcji, w którym to kraju pozostał (z krótką przerwą) do roku 1785. Poślubił tam Wilhelminę von Ludolf, córkę ambasadora Królestwa Neapolu w Stambule. W roku 1775 wybuchła utarczka między tureckimi milicjantami a grupą francuskich franciszkanów i lekarzem ambasady Francji. W bójce wziął udział tłum ludności tureckiej, a z drugiej strony członkowie świty kilku poselstw. Kiedy ci drudzy schronili się w gmachach poselstw, wtargnięto tam za nimi. Najbardziej ucierpiała siedziba posła pruskiego Johanna Christopha von Zegelina. ostrzelano ją i wybito szyby. Nieco mniej ucierpiała ambasada Austrii i Francji. Władze tureckie skazały na śmierć trzydziestu tureckich napastników.

Później był francuskim ambasadorem w Holandii w latach 1788–1789.

Ostatni Sekretarz Stanu Domu Królewskiego (17891791) za panowania Ludwika XVI.

Jego pamiętniki: Mémoires sur l’ambassade de France en Turquie et le commerce des Français dans le Levant, sporządził tuż po powrocie do Paryża, zostały one jednak wydane dopiero w 1877 (wydał je Charles Schefer). Poza tym Guignard opublikował rozprawę pt. Examen des assemblés provinciales (1787).

Był ojcem oficera Guillaume Emmanuela Guignarda (1776-1814) i wujem pisarza politycznego Emmanuela-Louisa-Henriego de Launay, hrabiego d’Antraigues.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Chisholm, Hugh, ed (1911). Encyclopædia Britannica
  • Stanisław Edward Nahlik, Narodziny nowożytnej dyplomacji, Ossolineum Wrocław 1971, s. 206.