Friedrich Heinrich Himmel

Friedrich Heinrich Himmel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1765
Treuenbrietzen

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1814
Berlin

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista

Multimedia w Wikimedia Commons

Friedrich Heinrich Himmel (ur. 20 listopada 1765 w Treuenbrietzen, zm. 8 czerwca 1814 w Berlinie[1][2]) – niemiecki kompozytor i pianista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podstawy edukacji muzycznej odebrał u miejscowego organisty w rodzinnym Treuenbrietzen, następnie studiował teologię na uniwersytecie w Halle[1][2]. W 1786 roku bezskutecznie ubiegał się o posadę nadwornego organisty w Poczdamie, jednak zachwycony jego zdolnościami król Fryderyk Wilhelm II ufundował Himmelowi stypendium[1]. W latach 1787–1792 odbył studia u Johanna Gottlieba Naumanna w Dreźnie[1][2]. W 1792 roku został nadwornym kompozytorem dworu pruskiego, w latach 1793–1795 odbył podróż do Włoch[1][2]. Po powrocie do Berlina w 1795 roku otrzymał posadę nadwornego kapelmistrza[1][2]. Między 1798 a 1800 rokiem odbył podróż do Rosji, Danii i Szwecji[1]. W latach 1808–1810 przebywał wraz z pruskim dworem królewskim w Królewcu[1]. Odbywał liczne podróże koncertowe, występując w krajach niemieckich i za granicą[1][2].

Za życia kompozytora jego twórczość cieszyła się popularnością, jednak już w połowie XIX wieku została niemal zapomniana[1]. Jego utwory, pozbawione elementów nowatorskich, nie były zbyt wysoko cenione m.in. przez Ludwiga van Beethovena[1]. Himmel był zwolennikiem stylistyki szkoły neapolitańskiej, jego opery cechują się prostą i lekką melodyką[1].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Opery

  • La morte di Semiramide (wyst. Neapol 1795)
  • Alessandro (wyst. Petersburg 1799)
  • Vasco da Gama (wyst. Berlin 1801)
  • Frohsinn und Schwärmerei (wyst. Berlin 1801)
  • Fanchon das Leiermädchen (wyst. Berlin 1804)
  • Die Sylphen (wyst. Berlin 1806)
  • Der Kobold (wyst. Wiedeń 1813)

Oratorium

  • Isacco figura del redentore (wyst. Berlin 1792)

Kantata

  • Il primo navigatore (wyst. Wenecja 1794)

Utwory orkiestrowe

  • Koncert fortepianowy D-dur (1808)
  • 2 marches militaires en harmonie à 11 parties (1810)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 218–219. ISBN 83-224-0453-0.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1568. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]