Gabriel Varga

Gabriel Varga
Ilustracja
Gabriel Varga ze swoją kolekcją pasów mistrzowskich (2016).
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1985[1]
Toronto[1]

Obywatelstwo

Kanada[2]

Wzrost

178[2][1] cm

Masa ciała

65[2][1] kg

Styl walki

kick-boxing, shōtōkan karate[2]

Kategoria wagowa

piórkowa[2][1]

Klub

Varga Bros. Martial Arts[1]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

23[2][1]

Zwycięstwa

17

Przez nokauty

3

Porażki

6

Gabriel Varga (ur. 16 maja 1985 w Toronto) – kanadyjski kick-boxer, mistrz świata organizacji WKN, WKF, GLORY oraz Bellator Kickboxing.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Varga pochodzi z usportowionej rodziny. Jego ojciec Keith był bokserem oraz karateką, zaś bracia Aaron i Jacob również uprawiają kickboxing z sukcesami. Posiada czarny pas (IV dan) w shōtōkan karate. W 2008 zdobył swój pierwszy mistrzowski pas, federacji ISKA w amatorskiej formule kickboxingu. Do końca 2009 zgromadził jeszcze trzy mistrzowskie pasy ISKA, po czym przeszedł na zawodowstwo[3].

W marcu 2011 został mistrzem świata World Kickboxing Network (WKN) wagi lekkiej, wypunktowując Yohana Ha Vana[4]. Jeszcze w tym samym roku, we wrześniu zdobył kolejne zawodowe mistrzostwo, tym razem organizacji World Kickboxing Federation (WKF) w wadze lekkopółśredniej, nokautując Roya Tana w 3. rundzie[5].

3 maja 2012 zadebiutował w organizacji GLORY, w turnieju wagi do 65 kg. Varga doszedł do półfinału, przegrywając w nim jednogłośnie na punkty z późniejszym tryumfatorem całego turnieju, Japończykiem Yutą Kubo. 21 czerwca 2014 wziął udział w kolejnym turnieju GLORY, mającym wyłonić pretendenta do pasa mistrzowskiego wagi piórkowej (-65 kg). Ostatecznie Varga wygrał turniej pretendentów i stoczył prawie rok później 3 kwietnia 2015 walkę z Marokańczykiem Mosabem Amranim o mistrzostwo świata GLORY, którą wygrał jednogłośnie na punkty[6]. Tytuł stracił w pierwszej obronie na rzecz Ukraińca Serhija Adamczuka 6 listopada 2015 (GLORY 25) przegrywając z nim na punkty[7].

Między walkami mistrzowskimi w GLORY, w styczniu 2016 stoczył zwycięski pojedynek w Chinach, zdobywając pas mistrzowski Hero Legends wagi piórkowej[8]. 22 lipca tego samego roku, zmierzył się w rewanżu z Adamczukiem, rewanżując mu się za porażkę z listopada 2015 wygrywając z nim również po pięciorundowej walce na punkty i zostając ponownie mistrzem GLORY wagi piórkowej[9].

21 października 2016 na Glory 34 stracił ponownie tytuł, tym razem na rzecz byłego mistrza wagi lekkiej Robina van Roosmalena, z którym przegrał przez TKO w 4. rundzie[10].

Na początku 2017 związał się z Bellator Kickboxing, gdzie w debiucie przegrał 14 kwietnia 2017 z Węgrem Gaborem Gorbicsem. 9 grudnia 2017 podczas Bellator Kickboxing 8 pokonał przez techniczny nokaut Włocha Roberto Gheorghitę[11]. 14 lipca 2018 w Rzymie pokonał broniącego tytułu Bellator Kevina Rossa przez TKO w pierwszej rundzie, zostając nowym mistrzem w wadze piórkowej[12].

1 grudnia 2018 pokonał przez KO w pierwszej rundzie Włocha Shana Cangelosiego, broniąc tym samym tytułu Bellator[13].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Zawodowe:[14]

  • 2011: mistrz świata WKN w wadze lekkiej (-64,4 kg), zasady orientalne
  • 2011: mistrz świata WKF w wadze lekkopółśredniej (-64,5 kg), zasady K-1
  • 2013: Glory 8: - 65 kg Slam Tournament – półfinalista turnieju wagi piórkowej (-65 kg)
  • 2014: Glory Featherweight Contender Tournament - 1. miejsce w turnieju wagi piórkowej
  • 2015: mistrz świata GLORY w wadze piórkowej
  • 2016: mistrz Hero Legends w wadze piórkowej (-64 kg)
  • 2016: mistrz świata GLORY w wadze piórkowej
  • 2018: mistrz świata Bellator Kickboxing w wadze piórkowej (-66 kg)

Amatorskie:[14]

  • 2008: mistrz ISKA Ameryki Północnej w wadze lekkopółśredniej (-64,5 kg), zasady orientalne
  • 2008: mistrz Kanady ISKA w wadze superlekkiej (-62,3 kg), zasady orientalne
  • 2009: mistrz świata ISKA w wadze superlekkiej (-62,3 kg), zasady orientalne
  • 2009: mistrz świata ISKA w wadze lekkopółśredniej (-64,5 kg), zasady orientalne

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Profil na stronie bellator.it. bellator.it. [dostęp 2018-12-08]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Statystyki na glorykickboxing.com. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-12-10]. (pol.).
  3. ↑ Gabriel's Bio. vargabros.weebly.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)]. (ang.).
  4. ↑ Parviz Iskenderov: Gabriel VARGA wins WKN World title in Canada, March 12. fightmag.com.au, 15.03.2011. (ang.).
  5. ↑ Thai fighter: Canada’s kickboxing champ in the Far East. vicnews.com, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-11)]. (ang.).
  6. ↑ Glory 20: Robin van Roosmalen obronił pas mistrza! Wyniki. fightsport.pl, 03.04.2015. (pol.).
  7. ↑ GLORY 25: Robin van Roosmalen zdaniem sędziów lepszy od Sitthichai'a Sitsongpeenonga! Wyniki!. fightsport.pl, 07.11.2015. (pol.).
  8. ↑ Steven Aripez: Hero Legends 2016 Results. muaythaiauthority.com, 2016-01-16. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
  9. ↑ GLORY 32: Gabriel Varga rewanżuje się Serhiy'owi Adamchukowi i odbiera mu tytuł! Wyniki!. fightsport.pl, 23.07.2016. (pol.).
  10. ↑ GLORY 34: Nieky Holzken pokonał Murthela Groenharta, Robin van Roosmalen nowym mistrzem! Wyniki i video!. fightsport.pl, 22.10.2016. (pol.).
  11. ↑ Rob Tatum: Bellator Kickboxing 8 Results: Daniels Edges Boukis, Schilling Tops Verlinden. combatpress.com, 2017-12-09. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  12. ↑ Rob Tatum: Bellator Kickboxing 10 Results: Varga Dethrones Ross, Petrosyan Cruises Past Allazov. combatpress.com, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  13. ↑ BELLATOR GENOVA, UN SUCCESSO. bellator.it, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-08]. (wł.).
  14. ↑ a b Osiągnięcia w kickboxingu. vargabros.weebly.com. [dostęp 2017-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-10)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]