Geochelone atlas

	Geochelone atlas
	(Falconer & Cautley, 1844)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Rząd	żółwie
Podrząd	żółwie skrytoszyjne
Rodzina	Testudinidae
Rodzaj	Geochelone(?)
Gatunek	Geochelone atlas
Synonimy
	Megalochelys sivalensis Falconer & Cautley, 1837; Colossochelys atlas Falconer & Cautley, 1844; Geochelone atlas (Falconer & Cautley, 1844); Megalochelys atlas (Falconer & Cautley, 1844); Testudo atlas – Lydekker, 1880; Testudo atlas – Wieland, 1896; Testudo atlas – Brown, 1931; Testudo margae Hooijer, 1954;
	Megalochelys sivalensis Falconer & Cautley, 1837; Colossochelys atlas Falconer & Cautley, 1844; Geochelone atlas (Falconer & Cautley, 1844); Megalochelys atlas (Falconer & Cautley, 1844); Testudo atlas – Lydekker, 1880; Testudo atlas – Wieland, 1896; Testudo atlas – Brown, 1931; Testudo margae Hooijer, 1954;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Geochelone^[1]^[2]^[3] atlas – wymarły gatunek lądowego żółwia skrytoszyjnego, zamieszkującego obszar od północno-zachodnich Indii do wysp Indonezji (Jawa, Celebes) w pliocenie i plejstocenie. Niekiedy zaliczany do podrodzaju Megalochelys w obrębie rodzaju Geochelone^[1]^[2], do odrębnego rodzaju Megalochelys^[4], bądź – jako jedyny jego przedstawiciel – do rodzaju Colossochelys, lub też do rodzaju Testudo (przez autorów, którzy uznają Geochelone, Megalochelys i Colossochelys za młodsze synonimy rodzaju Testudo^[5]).

G. atlas był największym znanym żółwiem lądowym, osiągającym 2,5 m długości i ok. 1,8 m wysokości. Prawdopodobnie ważył około 1 tony. Ze znanych żółwi większe rozmiary osiągały tylko żyjące w oceanach kredowe rodzaje Archelon i Protostega. G. atlas prawdopodobnie wyglądał podobnie jak olbrzymi żółw słoniowy (Chelonoidis nigra) z Galapagos; podobnie jak on, G. atlas opierał swe ciało na czterech stopach podobnych do stóp słoni. Paleontolodzy sądzą, że żółw ten, jak większość przedstawicieli rodziny Testudinidae, był roślinożerny. Prawdopodobnie, jak współczesne żółwie, w razie zagrożenia mógł schować swoje kończyny i głowę do pancerza.

Przypisy

↑ ^a ^b W. Auffenberg. Checklist of fossil tortoises (Testudinidae). „Bulletin of the Florida State Museum: Biological sciences”. 18, s. 121–251, 1974. (ang.).
↑ ^a ^b E.N. Arnold. Indian Ocean giant tortoises: their systematics and island adaptations. „Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences”. 286 (1011), s. 127–145, 1979. DOI: 10.1098/rstb.1979.0022. (ang.).
↑ Gert D. van den Bergh. The Late Neogene elephantoid-bearing faunas of Indonesia and their palaeozoogeographic implications. A study of the terrestrial faunal succession of Sulawesi, Flores and Java, including evidence for early hominid dispersal east of Wallace’s Line. „Scripta Geologica”. 117, s. 1–419, 1999. (ang.).
↑ Dennis M. Hansen, C. Josh Donlan, Christine J. Griffiths, Karl J. Campbell. Ecological history and latent conservation potential: large and giant tortoises as a model for taxon substitutions. „Ecography”. 33 (2), s. 272–284, 2010. DOI: 10.1111/j.1600-0587.2010.06305.x. (ang.).
↑ Ernest Williams. A new fossil tortoise from Mona Island, West Indies, and a tentative arrangement of the tortoises of the world. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 99, s. 541–560, 1952. (ang.).

[Auffenberg-1] W. Auffenberg. Checklist of fossil tortoises (Testudinidae). „Bulletin of the Florida State Museum: Biological sciences”. 18, s. 121–251, 1974. (ang.).

[Arnold-2] E.N. Arnold. Indian Ocean giant tortoises: their systematics and island adaptations. „Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences”. 286 (1011), s. 127–145, 1979. DOI: 10.1098/rstb.1979.0022. (ang.).

[3] Gert D. van den Bergh. The Late Neogene elephantoid-bearing faunas of Indonesia and their palaeozoogeographic implications. A study of the terrestrial faunal succession of Sulawesi, Flores and Java, including evidence for early hominid dispersal east of Wallace’s Line. „Scripta Geologica”. 117, s. 1–419, 1999. (ang.).

[4] Dennis M. Hansen, C. Josh Donlan, Christine J. Griffiths, Karl J. Campbell. Ecological history and latent conservation potential: large and giant tortoises as a model for taxon substitutions. „Ecography”. 33 (2), s. 272–284, 2010. DOI: 10.1111/j.1600-0587.2010.06305.x. (ang.).

[5] Ernest Williams. A new fossil tortoise from Mona Island, West Indies, and a tentative arrangement of the tortoises of the world. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 99, s. 541–560, 1952. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]