Georg von Bismarck

Georg von Bismarck
Ilustracja
Georg von Bismarck (po prawej) około dwa miesiące przed śmiercią w rozmowie z Erwinem Rommelem.
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1891
Namyślin

Data i miejsce śmierci

31 sierpnia 1942
Al-Alamajn

Przebieg służby
Lata służby

1910–1942

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Stanowiska

dowódca:
20 Dywizji Pancernej
21 Dywizji Pancernej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Order Domowy Hohenzollernów z Mieczami Order Zasługi Wojskowej z Mieczami (wojenny, Bawaria) Order Zasługi Wojskowej Karola Fryderyka (Badenia) Krzyż Hanzeatycki Hamburski
Multimedia w Wikimedia Commons

Georg von Bismarck (ur. 15 lutego 1891 w Namyślinie, zm. 31 sierpnia 1942 w Al-Alamajn) – niemiecki oficer Wehrmachtu w randze generała majora, pośmiertnie awansowany do stopnia generała porucznika. Służył w czasie I i II wojny światowej.

Po ukończeniu szkoły Bismarck wstąpił do armii 13 czerwca 1910 roku służąc m.in. w 6 Pułku Huzarów im. Hrabiego Goetzena (2 Śląski). Podczas I wojny światowej służył w stopniu porucznika. Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował karierę w Reichswehrze.

W 1938 roku obejmuje dowództwo nad 7 pułkiem strzelców konnych. 1 lutego 1939 roku awansował do stopnia pułkownika. Podczas II wojny światowej, Bismarck brał udział w kampanii wrześniowej. W kampanii francuskiej dowodził pułkiem piechoty zmotoryzowanej, która wchodziła w skład 7 Dywizji Pancernej dowodzonej przez generała majora Erwina Rommla. W 1941 roku objął dowództwo nad 20 Dywizją Pancerną. W styczniu 1942 roku został przeniesiony do Afrika Korps. 11 lutego 1942 roku objął dowództwo nad 21 Dywizją Pancerną (zastępując generała porucznika Karla Böttchera)[1]. 1 kwietnia 1942 roku został awansowany do stopnia generała majora.

17 lipca 1942 roku został ranny, a po powrocie do dywizji poległ w walce 31 sierpnia 1942 roku[1]. Pośmiertnie awansowany do stopnia generała porucznika.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Pier Paulo Battistelli, Afrika Korps Erwina Rommla, 2010, s. 75.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Samuel W. Mitcham: Rommel's Lieutenants: The Men Who Served the Desert Fox, France, 1940. Stackpole Books, 2009.