Data i miejsce urodzenia |
26 października 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 października 1984 |
Przewodniczący Senatu | |
Okres |
od 27 czerwca 1973 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Giovanni Spagnolli (ur. 26 października 1907 w Rovereto, zm. 5 października 1984 tamże[1]) – włoski polityk, senator, minister w kilku gabinetach, w latach 1973–1976 przewodniczący Senatu.
Urodził się w Rovereto, leżącym wówczas w Austro-Węgrzech. W trakcie I wojny światowej jako uchodźca przebywał w Vorarlbergu, po czym powrócił do rodzinnej miejscowości. Studiował następnie na Uniwersytecie Mediolańskim[1]. Agostino Gemelli zatrudnił go na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie[1], Giovanni Spagnolli był sekretarzem wydziału i zastępcą sekretarza administracyjnego tej uczelni[2]. Zajmował też stanowisko menedżerskie w firmie Feltrinelli Legnami[1]. W okresie II wojny światowej związany z ruchem oporu, działał w podziemnych strukturach Chrześcijańskiej Demokracji[1][2]. W latach powojennych był dyrektorem generalnym i wiceprzewodniczącym służby zajmującej się pomocą osobom bezdomnym. Zasiadał w radzie miejskiej Mediolanu[2].
W 1953 z ramienia chadeków został po raz pierwszy wybrany w skład Senatu. W wyższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał od tego czasu przez pięć kolejnych kadencji do 1976[3]. Był podsekretarzem stanu w resorcie handlu zagranicznego (między 1958 a 1960). Wchodził w skład rządów, którymi kierowali Aldo Moro i Giovanni Leone. Pełnił w nich funkcje ministra marynarki handlowej (od grudnia 1963 do lutego 1966 i od czerwca do grudnia 1968) oraz ministra poczty i telekomunikacji (od lutego 1966 do czerwca 1968)[3]. Od czerwca 1973 do lipca 1976 sprawował urząd przewodniczącego Senatu[3].
W latach 1971–1980 był prezesem klubu alpejskiego Club Alpino Italiano[2].