Giuseppe Porsile

Giuseppe Porsile
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1680
Neapol

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

29 maja 1750
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Porsile, także Persile, Porcile, Porsille[1] (ur. 5 maja 1680 w Neapolu, zm. 29 maja 1750 w Wiedniu[1][2][3]) – włoski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn kompozytora Carla Porsilego[1]. Studiował w Conservatorio dei Poveri di Gesù Cristo w Neapolu, gdzie jego nauczycielami byli Gennaro Ursino i Gaetano Greco[1][2][3]. Początkowo był wicekapelmistrzem na dworze hiszpańskiego wicekróla w Neapolu, następnie w 1695 roku wyjechał do Hiszpanii, gdzie działał na dworze króla Karola II[1][2][3]. Po jego śmierci wyjechał do Wiednia, gdzie pozostawał w służbie arcyksięcia, a od 1711 roku cesarza Karola VI[1][2][3]. W 1720 roku otrzymał posadę jego nadwornego kompozytora[1][2][3]. Działał w wiedeńskim bractwie cecyliańskim[1]. Po śmierci Karola VI przeszedł na emeryturę, otrzymując wysokie uposażenie[2].

Obok m.in. Johanna Josepha Fuxa i Antonio Caldary należał do grupy muzyków działających w 1. połowie XVIII wieku w Wiedniu, przyczyniając się do jego rozwoju jako ośrodka muzycznego[1]. Jego twórczość osadzona jest w tradycji późnobarokowej szkoły neapolitańskiej, obejmuje głównie dzieła sceniczne: opery seria i okazjonalne opery dworskie oraz oratoria[1]. Kompozytor dostosowując się do konserwatywnych gustów dworu cesarskiego wprowadzał głównie uwerturę w stylu francuskim[1]. Jego styl cechuje się stosowaniem pomysłowych konstrukcji kontrapunktycznych z wyrazistą, śpiewną melodyką oraz harmonijnym współdziałaniem partii wokalnych i instrumentalnych[1].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Opery

  • Il ritorno di Ulisse alla patria (wyst. Neapol 1707)
  • Il giorno natalizio dell’imperatrice Amalia Wilhelmina (wyst. Wiedeń 1717)
  • La Virtù festeggiata (wyst. Wiedeń 1717)
  • Alceste (wyst. Wiedeń 1718)
  • Meride e Selinunte (wyst. Wiedeń 1721)
  • Il tempo fermato (wyst. Wiedeń 1722)
  • La Virtù e la Bellezza in lega (wyst. Wiedeń 1722)
  • Il giorno felice (wyst. Wiedeń 1723)
  • Componimento a due voci (wyst. Wiedeń 1725)
  • Spartaco (wyst. Wiedeń 1726)
  • Il tempio di Giano, chiuso da Cesare Augusta (wyst. Wiedeń 1726)
  • La clemenza di Cesare (wyst. Wiedeń 1727)
  • Telesilla (wyst. Wiedeń 1729)
  • Scipione Africano, Il maggiore (wyst. Wiedeń 1730)
  • Dialogo tra il Decora e la Placidezza (wyst. Wiedeń 1732)
  • Dialogo pastorale a cinque voci (wyst. Wiedeń 1732)
  • Dialogo tra la Prudenza e la Vivacita (wyst. Wiedeń 1732)
  • La Fama accresciuta dalla Virtù (wyst. Wiedeń 1735)
  • Sesostri, re d’Egitto, ovvero Le feste d’Iside (wyst. Wiedeń 1737)
  • Il giudizio rivocato (wyst. Wiedeń 1737)

Oratoria

  • Sisara (wyst. Wiedeń 1719)
  • Tobia (wyst. Wiedeń 1720)
  • Il zelo di Nathan (wyst. Wiedeń 1721)
  • L’anima immortale creata e redenta per il cielo (wyst. Wiedeń 1722)
  • Il trionfo di Giuditta (wyst. Wiedeń 1723)
  • Il sacrifizio di Gefte (wyst. Wiedeń 1724)
  • Mosè liberato dal Nilo (wyst. Wiedeń 1725)
  • Assalone nemico del padre amante (wyst. Wiedeń 1726)
  • L’estaltazione de Salomone (wyst. Wiedeń 1727)
  • L’ubbidienza a Dio (wyst. Wiedeń 1730)
  • Due re, Roboamo e Geroboamo (wyst. Wiedeń 1731)
  • Giuseppe riconosciuto (wyst. Wiedeń 1733)
  • La madre de’ Maccabei (wyst. Wiedeń 1737)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 164. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2841–2842. ISBN 0-02-865530-3.
  3. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 703. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]