Grigore Ureche (ur. ok. 1590, zm. w 1647) był kronikarzem mołdawskim i zarządcą Dolnej Mołdawii; jeden z pierwszych pisarzy piszących po mołdawsku, twórca teorii o rzymskim pochodzeniu Mołdawian i Wołochów.
Grigore Ureche był synem wpływowego bojara mołdawskiego Nestora Ureche, który był radcą książęcym przebywającym na emigracji w Polsce. Swe dzieciństwo Ureche spędził w Polsce, studiował m.in. na uczelni jezuickiej we Lwowie. Po powrocie do Mołdawii piastował wiele wysokiej rangi urzędów na dworach kilku hospodarów mołdawskich. W okresie panowania Bazylego Lupu (od 1634) został zarządcą Dolnej Mołdawii.
Grigore Ureche jest autorem Latopisu Ziemi Mołdawskiej (mołd., rum. Letopisețul Țării Moldovei, napisana w latach 1642–1647), dzieła, które dało początek tradycji pisania kronik mołdawskich w języku mołdawskim. Do XVII wieku większość mołdawskich tekstów literackich powstawała w języku cerkiewnosłowiańskim. Tradycję, którą rozpoczął Ureche kontynuowali później Miron Costin i Ion Neculce. Latopis, który jest dzisiaj znany tylko z jego późniejszych odpisów opisuje dzieje państwa mołdawskiego od jego powstania w XIV wieku do 1595 roku. Jedną z części wstępu do latopisu zatytułował "O naszym mołdawskim języku" (mołd. Pentru limba noastră moldovenească), w której jako pierwszy w historii Mołdawianin przedstawia tezę o łacińskim pochodzeniu języka mołdawskiego. Przy pisaniu swego latopisu Ureche korzystał z wcześniejszych mołdawskich, (cerkiewno)-słowiańskich kronik (zwłaszcza z Kroniki mołdawskiej autorstwa Piotra Kulawego z 1587 r.) oraz z Kroniki polskiej (mołd. Letopișețul leșesc) Joachima Bielskiego z 1597 roku. Najobszerniejszą część latopisu tworzy opis rządów hospodara Stefana Wielkiego, który w kronice nazywany jest "Stefanem Dobrym" a jego panowanie przedstawione jest w bardzo pozytywnym świetle.