Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1725 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 sierpnia 1807 |
Arcybiskup ad personam Osimo | |
Okres sprawowania |
1776–1807 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diakonat |
30 listopada 1764 |
Prezbiterat |
21 grudnia 1764 |
Sakra biskupia |
10 lutego 1765 |
Kreacja kardynalska |
20 maja 1776 |
Kościół tytularny |
Santa Maria in Traspontina |
Data konsekracji |
10 lutego 1765 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Guido Calcagnini (ur. 25 września 1725 w Ferrarze, zm. 27 sierpnia 1807 w Osimo) – włoski kardynał.
Urodził się 25 września 1725 roku w Ferrarze, jako syn Cesarego Calcagniniego Cateriny degli Obizzi[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 30 listopada 1764 roku przyjął święcenia diakonatu, a 21 grudnia – prezbiteratu[2]. 4 lutego 1765 roku został tytularnym arcybiskupem Tarsu, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1765–1775 był nuncjuszem w Neapolu, a od 1775 – prefektem Domu Papieskiego[1]. 20 maja 1776 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Traspontina[2]. Tego samego dnia został arcybiskupem ad personam Osimo[2]. Zmarł tamże 27 sierpnia 1807 roku[1].