Portret 39-letniego Costeleya ze zbioru Le Roya i Ballarda Musique de Guillaume Costeley, 1570 | |
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1531 |
---|---|
Pochodzenie |
francuskie |
Data i miejsce śmierci |
1 lutego 1606 |
Gatunki | |
Zawód |
Guillaume Costeley (także Costelay, Cotelay, Coteley[1]; ur. ok. 1531 w Pont-Audemer, zm. 1 lutego 1606 w Évreux[1]) – francuski kompozytor i organista.
Debiutował w 1554 roku dwoma wydanymi w Paryżu chansonami[2]. W 1560 roku objął posadę nadwornego organisty i kompozytora króla Karola IX[1][2][3]. W 1570 roku osiadł w Évreux, pozostając jednak cały czas w służbie dworskiej[2][3]. Powołał do życia bractwo św. Cecylii, którego został pierwszym przewodniczącym[1]. W 1575 roku zainicjował pod patronatem tegoż bractwa coroczny konkurs (Puy d’Évreux) na wokalne kompozycje polifoniczne[1]. Między 1577 a 1588 rokiem[2] czasowo wycofał się ze służby dworskiej, pełniąc w tym czasie obowiązki urzędnika kasy miejskiej[1]. W 1599 roku przyznano mu honorowy tytuł doradcy królewskiego[1].
Związany był z kręgiem humanistów skupionych wokół Jeana-Antoine’a de Baïfa i stworzonej przez niego Académie de Poésie et de Musique[3]. Przyjaźnił się z Joachimem du Bellayem i opracowywał muzykę do tekstów poetyckich Pierre’a de Ronsarda[1].
Zasłynął głównie jako twórca chansonów, których skomponował ponad 100[2]. Przywiązując dużą wagę do zrozumiałości tekstu, wprowadzał w swoich dziełach liczne elementy homofoniczne[1][3]. Spośród innych kompozycji Costeleya znane są ponadto trzy motety oraz krótka, przypuszczalnie tylko fragmentarycznie zachowana, fantazja organowa[2].
Dzieła Costeleya wydał drukiem Henri Expert w ramach serii Les maîtres musiciens de la Renaissance française (1894–1908)[3].