| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 1963 |
| Odznaczenia | |
| Artist i Merituar | |
Gëzim Erebara (ur. 19 maja 1928 w Dibrze, zm. 12 lutego 2007 w Tiranie[1]) – albański reżyser i scenarzysta filmowy.
Był synem Sulo Erebary. W latach 1947–1950 studiował w praskiej szkole filmowej FAMU, której jednak nie ukończył[2]. Po powrocie do Albanii pracował początkowo w jednym z teatrów amatorskich, a następnie związał się z Teatrem Wojskowym, w którym pracował jako reżyser. Występował także w amatorskiej grupie teatralnej, działającej w domu kultury Ali Kelmendi w Tiranie[1]. W roku 1957 przeniósł się do Studia Filmowego Nowa Albania. W 1958 był asystentem reżysera u boku Kristaqa Dhamo w filmie Tana. W 1958 wraz z K. Dhamo reżyserował pierwszy film dokumentalny Ne u dashuruam me Shqiperine (Kochamy Albanię)[1].
Ważnym momentem w jego karierze był pierwszy film fabularny – Ngadhënjim mbi vdekjen, zrealizowany w 1967, wraz z Piro Milkanim, uhonorowany nagrodą państwową. Pierwszym samodzielnym filmem, który zrealizował był obraz Guximtarët z 1970. W jego dorobku znalazło się 10 filmów fabularnych i 15 filmów dokumentalnych. W 1964 zrealizował film Gurët dekorativë - pierwszy albański film dokumentalny w kolorze[2].
Był także autorem tłumaczeń literatury czeskiej na język albański (Karel Čapek, Jaroslav Seifert, Jaroslav Hašek). Prowadził także wykłady z reżyserii filmowej dla studentów Instytutu Sztuk w Tiranie. W 1987 otrzymał tytuł Zasłużonego Artysty (alb. Artist i Merituar)[1]. Jego imię nosi jedna z ulic w północno-wschodniej części Tirany (dzielnica Kinostudio).
Był żonaty, miał syna Rudiego, pisarza[3].