HMS E42 bliźniaczy do E47 | |
Typ | |
---|---|
Historia | |
Stocznia |
Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan |
Położenie stępki |
1915 |
Wodowanie |
19 maja 1916 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
1 października 1916 |
Los okrętu |
zaginął w sierpniu 1917 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
673 tony (wynurzony), |
Długość |
55 metrów |
Zanurzenie |
4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość |
15,25 węzłów na powierzchni |
Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
Wyposażenie | |
działko 76 mm | |
Załoga |
31 |
HMS E47 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1915–1916. Budowę rozpoczęto w Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan a dokończono w Armstrong Whitworth, Newcastle upon Tyne. Okręt został wodowany 19 maja 1916 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 1 października 1916. Pierwszym dowódcą został Lt. E. Carre.
W 1916 roku należał do Dziewiątej Flotylli Okrętów Podwodnych (9th Submarine Flotilla) stacjonującej w Harwich[1].
W drugiej połowie sierpnia 1917 roku wraz z 3 innymi okrętami podwodnymi, E47 został skierowany na Morze Północne w obszar pomiędzy Rotterdamem, a Helgoland. Okręt z tego patrolu nie powrócił i został uznany za zaginiony.
W 2002 roku wrak okrętu HMS E47 został odkryty przez ekipę płetwonurków z Divingteam Noordkaap z Vlieland około 11 km od wyspy Texel[2].