Klasa | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
25 sierpnia 1942 |
Wodowanie |
19 czerwca 1943 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
25 października 1943 |
Los okrętu |
złomowany w sierpniu 1961 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
84,28 m |
Szerokość |
7,77 m |
Zanurzenie testowe |
91 m (300 stóp) |
Napęd | |
2 silniki Diesla: 2 x 2500 KM (1,86 MW) 2 silniki elektryczne: 2 x 1450 KM (1,08 MW) | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów |
Uzbrojenie | |
6 zapasowych torped 1 działo kal. 100 mm 3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe | |
Wyrzutnie torpedowe |
6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped |
Załoga |
61 |
HMS Telemachus (P321) – brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako P321 w stoczni Vickers-Armstrongs w Barrow. Zwodowano go 19 czerwca 1943. Był drugim okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Telemachus”.
„Telemachus” przez większość swojej wojny służył na Dalekim Wschodzie; dotarł w ten rejon w lipcu 1944. Najbardziej znaczącym momentem działalności wojennej było zatopienie japońskiego okrętu podwodnego I-166.
Przetrwał wojnę i pozostał w służbie na Dalekim Wschodzie. Wrócił do Wielkiej Brytanii w grudniu 1959 r. Złomowany w Charlestown 28 sierpnia 1961[1].