Klasa | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
26 października 1942 |
Wodowanie |
30 października 1943 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
1 marca 1944 |
Los okrętu |
złomowany w czerwcu 1962 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
84,28 m |
Szerokość |
7,77 m |
Zanurzenie testowe |
91 m (300 stóp) |
Napęd | |
2 silniki Diesla: 2 x 2500 KM (1,86 MW) 2 silniki elektryczne: 2 x 1450 KM (1,08 MW) | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów |
Uzbrojenie | |
6 zapasowych torped 1 działo kal. 102 mm 3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe | |
Wyrzutnie torpedowe |
6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped |
Załoga |
61 |
HMS Thorough (P324) – brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako P324 w stoczni Vickers-Armstrongs w Barrow. Zwodowano go 30 października 1943. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Thorough”.
Okręt przez większość wojny służył na Dalekim Wschodzie, gdzie zatopił siedem japońskich żaglowców, siedem kabotażowców, mały japoński statek, barkę, małą kanonierkę, trawler i malezyjski żaglowiec „Palange”. W sierpniu 1945, wraz z HMS „Taciturn”, atakował japońską żeglugę i cele nabrzeżne w pobliżu północnego wybrzeża Bali. Zatopił tam ogniem artyleryjskim japoński kabotażowiec i żaglowiec.
Przetrwał wojnę i był dalej w służbie. Złomowany w Dunston nad rzeką Tyne 29 czerwca 1962[1].