HMS Tudor (P326) | |
Klasa | |
---|---|
Historia | |
Stocznia |
Devonport Dockyard |
Położenie stępki |
20 września 1941 |
Wodowanie |
23 września 1942 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
16 stycznia 1944 |
Los okrętu |
złomowany we wrześniu 1962 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
84,28 m |
Szerokość |
7,77 m |
Zanurzenie testowe |
91 m (300 stóp) |
Napęd | |
2 silniki Diesla: 2 x 2500 KM (1,86 MW) 2 silniki elektryczne: 2 x 1450 KM (1,08 MW) | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów |
Uzbrojenie | |
6 zapasowych torped 1 działo kal. 100 mm 3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe | |
Wyrzutnie torpedowe |
6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped |
Załoga |
61 |
HMS Tudor – brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako P326 w stoczni Devonport Dockyard. Zwodowano go 23 września 1942. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym tę nazwę, która pochodziła od dynastii Tudorów lub okresu Tudorów.
Okręt służył na Dalekim Wschodzie przez większość wojny. Zatopił tam pięć japońskich jednostek żaglowych, cztery japońskie statki przybrzeżne oraz inną jedną jednostkę japońską. Zatopił także niezidentyfikowany statek żaglowy na północ od Sumatry.
Przetrwał wojnę i był dalej w służbie. Sprzedany na złom 1 lipca 1963 i złomowany w Faslane[1].