Hasan ibn Talal

Hasan ibn Talal (ur. 20 marca 1947 w Ammanie) – jordański książę, syn króla Talala i jego małżonki Zajn. W latach 1965–1999 następca tronu Jordanii.

Życiorys

Jest najmłodszym synem i czwartym z kolei dzieckiem króla Jordanii Talala i królowej Zajn. Ukończył studia na Uniwersytecie w Oxfordzie^[1] w zakresie orientalistyki^[2].

W 1965 król Jordanii Husajn, starszy brat Hasana, mianował go następcą tronu w miejsce swojego małoletniego syna Abd Allaha. Powodem tej decyzji była niestabilna sytuacja polityczna kraju^[3], niepewna przyszłość rządów Haszymidów w Jordanii^[4]. Rola polityczna Hasana była jednak ograniczona. Był dopuszczany do ścisłej elity władzy jedynie w okresach, gdy sytuacja monarchii była najtrudniejsza, m.in. podczas wydarzeń Czarnego Września^[3]. Książę starał się budować wizerunek patrona nauki i kultury, wspierał jordańską edukację i biznes. Działał w ONZ^[3]. W 1972 założył Królewskie Towarzystwo Naukowe. Patronował również wielu konferencjom i instytucjom naukowym w Jordanii. W latach 1973–1975, 1976-1980 i 1986-1990 stał na czele krajowego komitetu rozwoju. ^[2]. Był również zaangażowany w dialog ekumeniczny między islamem a prawosławnym Patriarchatem Konstantynopolitańskim, Kościołem rzymskokatolickim oraz Kościołem Anglii^[2]. Posiada honorowy stopień generała jordańskich sił zbrojnych^[2]. Reprezentował swój kraj na zawodach międzynarodowych w polo. Jest autorem trzech książek o tematyce bliskowschodniej:

A Study on Jerusalem (1979)
Palestinian Self-Determination. A Study on the West Bank and the Gaza Strip (1981)
Search for Peace (1984)^[2].

W październiku 1993, po zawarciu jordańsko-izraelskiego traktatu pokojowego, razem z ministrem spraw zagranicznych Izraela Szimonem Peresem i prezydentem USA Billem Clintonem powołał Amerykańsko-Izraelsko-Jordański Trójstronny Komitet Ekonomiczny, który postawił sobie za cel rozwój współpracy ekonomicznej między Izraelem i Jordanią, wspieranie izraelskich inwestycji w Jordanii oraz turystyki^[5]^[6]. Spotkanie księcia Hasana i Szimona Peresa było pierwszym publicznym spotkaniem wysokich funkcjonariuszy państwowych obydwu krajów^[6]. Hasan popierał zbliżenie izraelsko-jordańskie i wspierał wysiłki króla Husajna, w tym kierunku^[7].

Stosunki między królem Husajnem i księciem Hasanem nie były najlepsze. Znaczący udział Hasana w negocjacjach izraelsko-jordańskich wydawał się sugerować, że Hasan stał się bliskim współpracownikiem brata, jednak już w 1996 Husajn ponownie usunął go ze ścisłej elity władzy. Odmówił także zdymisjonowania premiera Abd al-Karima al-Kabaritiego, poróżnionego z następcą tronu^[8]. Jeszcze w 1998, gdy król Husajn wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by przejść półroczną kurację raka układu limfatycznego, Hasan pełnił obowiązki regenta. Wydawało się, że objęcie przez niego rządów w kraju po śmierci brata jest pewne, jednak w grudniu 1998, po powrocie do Jordanii, Husajn publicznie mianował następcą tronu swojego najstarszego syna Abd Allaha^[3]. Kolejną osobą w linii sukcesji do tronu miał być natomiast kolejny syn Husajna, Hamza^[8].

Książę Hasan, obok ojczystego języka arabskiego, włada językami angielskim i francuskim, uczył się języka hebrajskiego, rozumie natomiast język niemiecki oraz język turecki^[2].

Rodzina

28 sierpnia 1968 książę Hasan ożenił się z Pakistanką Sarvath Ikramullah. W małżeństwie tym urodziło się czworo dzieci:

księżniczka Rahma (ur. 1969)
księżniczka Sumaja (ur. 1971)
księżniczka Badija (ur. 1974)
książę Raszid (ur. 1979)^[2].

Wyróżnienia

Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Bukareszteńskiego (25 października 2011)^[9].

Przypisy

↑ Jordan. Al Hashimi Dynasty
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Prince El-Hassan Bin Talal Chairman of RSS Board of Trustees. [dostęp 2009-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-29)].
↑ ^a ^b ^c ^d Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 193-195. ISBN 978-0-521-59117-1.
↑ Wróblewski B.: Jordania. Warszawa: TRIO, 2011, s. 135. ISBN 978-83-7436-276-4.
↑ Czornik K.: Bliski Wschód w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych w latach 1945-2012. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2012. ISBN 978-83-61975-17-5., s. 310.
↑ ^a ^b Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 186. ISBN 978-0-521-59117-1.
↑ Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. ISBN 978-0-521-59117-1.
↑ ^a ^b Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 196. ISBN 978-0-521-59117-1.
↑ Doctor Honoris Causa. [w:] Alteţa Sa Regală Prinţul El Hassan bin Talal al Iordaniei; Data acordării: 25 octombrie 2011 [on-line]. unibuc.ro. [dostęp 2022-09-27]. (rum.).

[ra-1] Jordan. Al Hashimi Dynasty

[ph-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Prince El-Hassan Bin Talal Chairman of RSS Board of Trustees. [dostęp 2009-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-29)].

[rob193-3] Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 193-195. ISBN 978-0-521-59117-1.

[4] Wróblewski B.: Jordania. Warszawa: TRIO, 2011, s. 135. ISBN 978-83-7436-276-4.

[5] Czornik K.: Bliski Wschód w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych w latach 1945-2012. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2012. ISBN 978-83-61975-17-5., s. 310.

[rob186-6] Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 186. ISBN 978-0-521-59117-1.

[7] Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. ISBN 978-0-521-59117-1.

[rob196-8] Robins P.: A History of Jordan. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 196. ISBN 978-0-521-59117-1.

[9] Doctor Honoris Causa. [w:] Alteţa Sa Regală Prinţul El Hassan bin Talal al Iordaniei; Data acordării: 25 octombrie 2011 [on-line]. unibuc.ro. [dostęp 2022-09-27]. (rum.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]