Hastings (turniej szachowy)

Uczestnicy turnieju w 1895 roku
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
c6 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
f6 – Czarny hetman
h6 – Czarny pionek
d5 – Czarny pionek
c4 – Biały pionek
d4 – Biały pionek
b3 – Biały hetman
c3 – Biały skoczek
f3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Gambit hetmański, wariant Hastings D43

Turniej szachowy w Hastings (ang. Hastings International Chess Congress) – najstarszy na świecie cykliczny turniej szachowy, rozgrywany corocznie na przełomie lat w angielskim mieście Hastings.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Turniej główny nosi nazwę Hastings Premier i po raz pierwszy rozegrany został na przełomie 1920 i 1921 roku. Aż do edycji 2003/04 był rozgrywany w formule kołowej z udziałem od 10 do 16 zawodników. W edycji 2004/05 zastosowano system pucharowy, a od kolejnej – system szwajcarski. Poza turniejem głównym odbywają się również turnieje niższej rangi.

W czasie wieloletniej historii, poza edycjami noworocznymi odbyły się również cztery turnieje letnie, z których najsłynniejszym był turniej rozegrany w dniach od 5 sierpnia do 2 września 1895 r. z udziałem m.in. Michaiła Czigorina, Emanuela Laskera, Siegberta Tarrascha i Wilhelma Steinitza, a w którym sensacyjnym zwycięzcą został Harry Pillsbury[1].

W turniejach w Hastings startowało jedenastu z pierwszych dwunastu mistrzów świata (jedynym, który nie wystąpił w Hastings był Bobby Fischer): Wilhelm Steinitz (1895), Emanuel Lasker (1895), José Raúl Capablanca (1919, 1929/30, 1930/31, 1934/35), Aleksandr Alechin (1922, 1925/26, 1933/34, 1936/37), Max Euwe (1923/24, 1930/31, 1931/32, 1934/35, 1945/46, 1949/50), Michaił Botwinnik (1934/35, 1961/62, 1966/67), Wasilij Smysłow (1954/55, 1962/63, 1968/69), Michaił Tal (1963/64), Tigran Petrosjan (1977/78), Boris Spasski (1965/66) oraz Anatolij Karpow (1971/72). Jednak tylko dwóch z nich tytułowało się mistrzami świata podczas uczestnictwa w zawodach (Emanuel Lasker w 1895 oraz Aleksandr Alechin w 1933/34)[2].

Poza mistrzami świata, w turniejach Hastings Premier startowały również dwie mistrzynie świata: Vera Menchik (siedmiokrotnie, pomiędzy edycjami 1929/30 i 1936/37) oraz Nona Gaprindaszwili (1964/65). W teorii debiutów nazwę Hastings nosi jeden z wariantów gambitu hetmańskiego nieprzyjętego, który powstaje po posunięciach: 1.d4 d5 2.c4 e6 3.Sf3 Sf6 4.Gg5 h6 5.G:f6 H:f6 6.Sc3 c6 7.Hb3. Po raz pierwszy pozycja ta powstała w partii Victor Berger – George Alan Thomas rozegranej podczas edycji 1926/27[3].

Zwycięzcy dotychczasowych turniejów

[edytuj | edytuj kod]

edycje noworoczne (Hastings International Chess Congress)

[edytuj | edytuj kod]
Edycja Lata Zwycięzcy
1 1920/21 Anglia Frederick Yates
2 1921/22 Borislav Kostić
3 1922/23 Polska Akiba Rubinstein
4 1923/24 Holandia Max Euwe
5 1924/25 Węgry Géza Maróczy, Polska Ksawery Tartakower
6 1925/26 Francja Aleksandr Alechin, Milan Vidmar
7 1926/27 Polska Ksawery Tartakower
8 1927/28 Polska Ksawery Tartakower
9 1928/29 Belgia Edgard Colle, Stany Zjednoczone Frank Marshall, Węgry Sándor Takács
10 1929/30 Kuba José Raúl Capablanca
11 1930/31 Holandia Max Euwe
12 1931/32 Czechosłowacja Salomon Flohr
13 1932/33 Czechosłowacja Salomon Flohr
14 1933/34 Czechosłowacja Salomon Flohr
15 1934/35 Holandia Max Euwe, Anglia George Alan Thomas, Czechosłowacja Salomon Flohr
16 1935/36 Stany Zjednoczone Reuben Fine
17 1936/37 Francja Aleksandr Alechin
18 1937/38 Stany Zjednoczone Samuel Reshevsky
19 1938/39 Węgry László Szabó
20 1939/40 Anglia Frank Parr
21 1945/46 Francja Ksawery Tartakower
22 1946/47 Anglia Conel Hugh O’Donel Alexander
23 1947/48 Węgry László Szabó
24 1948/49 Francja Nicolas Rossolimo
25 1949/50 Węgry László Szabó
26 1950/51 Wolfgang Unzicker
27 1951/52 Svetozar Gligorić
28 1952/53 Anglia Harry Golombek, Hiszpania Antonio Medina García, Anglia Jonathan Penrose, Kanada Daniel Yanofsky
29 1953/54 Anglia Conel Hugh O’Donel Alexander, Dawid Bronstein
30 1954/55 Paul Keres, Wasilij Smysłow
31 1955/56 Wiktor Korcznoj, Islandia Fridrik Olafsson
32 1956/57 Svetozar Gligorić, Dania Bent Larsen
33 1957/58 Paul Keres
34 1958/59 Wolfgang Uhlmann
35 1959/60 Svetozar Gligorić
36 1960/61 Svetozar Gligorić
37 1961/62 Michaił Botwinnik
38 1962/63 Svetozar Gligorić, Aleksandr Kotow
39 1963/64 Michaił Tal
40 1964/65 Paul Keres
41 1965/66 Boris Spasski, Wolfgang Uhlmann
42 1966/67 Michaił Botwinnik
43 1967/68 Rumunia Florin Gheorghiu, Czechosłowacja Vlastimil Hort, Leonid Stein, Aleksiej Suetin
44 1968/69 Wasilij Smysłow
45 1969/70 Węgry Lajos Portisch
46 1970/71 Węgry Lajos Portisch
47 1971/72 Anatolij Karpow, Wiktor Korcznoj
48 1972/73 Dania Bent Larsen
49 1973/74 Giennadij Kuźmin, Węgry László Szabó, Michaił Tal, Holandia Jan Timman
50 1974/75 Czechosłowacja Vlastimil Hort
51 1975/76 Dawid Bronstein, Czechosłowacja Vlastimil Hort, Wolfgang Uhlmann
52 1976/77 Oleg Romaniszyn
53 1977/78 Izrael Roman Dżindżichaszwili
54 1978/79 Szwecja Ulf Andersson
55 1979/80 Szwecja Ulf Andersson, Anglia John Nunn
56 1980/81 Szwecja Ulf Andersson
57 1981/82 Wiktor Kuprejczyk
58 1982/83 Rafael Waganian
59 1983/84 Szwecja Lars Karlsson, Anglia Jonathan Speelman
60 1984/85 Jewgienij Swiesznikow
61 1985/86 Islandia Margeir Petursson
62 1986/87 Anglia Murray Chandler, Dania Bent Larsen, Symbat Lyputian, Anglia Jonathan Speelman
63 1987/88 Anglia Nigel Short
64 1988/89 Anglia Nigel Short
65 1989/90 Siergiej Dołmatow
66 1990/91 Jewgienij Bariejew
67 1991/92 Rosja Jewgienij Bariejew
68 1992/93 Węgry Judit Polgár, Rosja Jewgienij Bariejew
69 1993/94 Anglia John Nunn
70 1994/95 Niemcy Thomas Luther
71 1995/96 Anglia Stuart Conquest, Rosja Aleksander Chalifman, Chorwacja Bogdan Lalić
72 1996/97 Anglia Mark Hebden, Anglia John Nunn, Litwa Eduardas Rozentalis
73 1997/98 Anglia Matthew Sadler
74 1998/99 Bośnia i Hercegowina Ivan Sokolov
75 1999/00 Izrael Emil Sutowski
76 2000/01 Anglia Stuart Conquest, Indie Krishnan Sasikiran
77 2001/02 Uzbekistan Aleksiej Barsow, Indie Pentala Harikrishna, Indie Krishnan Sasikiran
78 2002/03 Dania Peter Heine Nielsen
79 2003/04 Grecja Vasilios Kotronias, Szkocja Jonathan Rowson
80 2004/05 Rosja Władimir Biełow
81 2005/06 Ukraina Walerij Niewierow
82 2006/07 Gruzja Merab Gagunaszwili, Ukraina Walerij Niewierow
83 2007/08 Belgia Wadim Małachatko, Azerbejdżan Nidżat Mamedow, Ukraina Walerij Niewierow
84 2008/09 Rosja Igor Kurnosow
85 2009/10 Rumunia Andrei Istratescu, Francja Romain Édouard, Anglia David Howell, Anglia Mark Hebden
86 2010/11 Indie Deep Sengupta, Indie Arghyadip Das
87 2011/12 Wang Yue
88 2012/13[4] Anglia Gawain Jones
89 2013/14[5] Gruzja Micheil Mczedliszwili, Niemcy Igor Chenkin, Ma Qun, Anglia Mark Hebden,
Uzbekistan Jahongir Wachidow, Stany Zjednoczone Justin Sarkar, Serbia Jovica Radovanović
90 2014/15[6] Zhao Jun

edycje letnie (Summer Congress)

[edytuj | edytuj kod]
Edycja Lata Zwycięzcy
1 1895 Stany Zjednoczone Harry Pillsbury
2 1919 Kuba José Raúl Capablanca
3 1922 Francja Aleksandr Alechin
4 1995 Turcja Suat Atalık[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Scottish champion wins Hastings
  2. ↑ Congress History
  3. ↑ David Hooper, Kenneth Whyld The Oxford Companion to Chess, Oxford University Press (1992), str 170, ISBN 0-19-280049-3
  4. ↑ Gawain Jones wins 88th Hastings Masters
  5. ↑ Seven tie for first place in Hastings Masters 2014
  6. ↑ 90th Hastings Congress 2014-15
  7. ↑ Hastings 1995. [dostęp 2009-06-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]