Heinrich Aigner

Heinrich Aigner
Ilustracja
Aigner w 1975
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1924
Ebrach

Data i miejsce śmierci

24 marca 1988
Amberg

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Fryderyka i Aleksandra w Erlangen i Norymberdze

Stanowisko

poseł do Bundestagu (1957–1980), poseł do Parlamentu Europejskiego (1961–1988)

Partia

Unia Chrześcijańsko-Społeczna w Bawarii

Heinrich Aigner (ur. 25 maja 1924 w Ebrach, zm. 24 marca 1988 w Ambergu) – niemiecki polityk i prawnik, wieloletni deputowany Bundestagu i poseł do Parlamentu Europejskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zdał egzamin maturalny, a od 1942 walczył jako żołnierz na frontach II wojny światowej. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Fryderyka i Aleksandra w Erlangen i Norymberdze. Na tej uczelni w 1954 obronił doktorat poświęcony śledztwom w sprawie aborcji w Ambergu w latach 1925–1950. W tym samym roku dołączył do lokalnej służby cywilnej, pracując m.in. w bawarskim ministerstwie rolnictwa[1].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Unii Chrześcijańsko-Społecznej w Bawarii. W latach 50. kierował partyjną młodzieżówką Junge Union w Ambergu, od 1952 był sekretarzem, a od 1955 do 1959 był – wiceszefem w Bawarii. W 1957 został po raz pierwszy wybrany do Bundestagu, zasiadał w nim nieprzerwanie aż do roku 1980[2]. Jednocześnie od 1961 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego, w 1979 i 1984 wybierano go w wyborach powszechnych. Przystąpił do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego, został m.in. przewodniczącym Komisji ds. Młodzieży, Kultury, Edukacji, Informacji i Sportu (1987–1989) i członkiem Komisji ds. Praw Kobiet[3]. Zmarł w trakcie II kadencji Europarlamentu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rudolf Vierhaus: Biographisches Handbuch der Mitglieder des Deutschen Bundestages 1949–2002. Walter de Gruyter, 2011, s. 8. ISBN 978-3-11-096905-4.
  2. Die Mitglieder des deutschen Bundestages 1. – 13. Wahlperiode. bundestag.de. s. 2. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-20)]. (niem.).
  3. Heinrich Aigner. europarl.europa.eu. [dostęp 2020-02-16].