| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Henri Gagnebin (ur. 13 marca 1886 w Liège, zm. 2 czerwca 1977 w Genewie[1][2][3]) – szwajcarski kompozytor i organista, organizator życia muzycznego.
Kształcił się w Lozannie, Berlinie i Genewie[1][3], następnie podjął studia w paryskiej Schola Cantorum u Louisa Vierne’a i Vincenta d’Indy’ego[1][2]. Pełnił funkcję organisty w kościele la Rédemption w Paryżu (1910–1916) i w kościele Saint-Jean w Lozanne (1916–1925)[1][2]. W latach 1918–1926 wykładał historię muzyki i grę organową w konserwatorium w Lozannie[1]. Od 1926 do 1957 roku pełnił funkcję dyrektora konserwatorium w Genewie[1][2]. Zainicjował odbywający się od 1938 roku Concours Internationaux d’Exécution Musicale w Genewie i do 1959 roku pełnił funkcję jego dyrektora[1][2][3]. W latach 1953–1955 był wiceprzewodniczącym szwajcarskiego związku kompozytorów[1]. Doktor honoris causa Uniwersytetu Genewskiego (1949), członek Royal Academy of Music w Londynie i Akademie für Musik und Darstellende Kunst w Grazu[1]. Laureat nagrody muzycznej miasta Genewy (1961)[3]. Opublikował prace Entretiens sur la musique (Genewa 1943), Musique, mon beau souci (Paryż 1968) i Orgue, musette et bourbon (Neuchâtel 1975)[2].
Komponował w stylistyce bliskiej językowi muzycznemu Vincenta d’Indy’ego i Césara Francka, w jego twórczości dostrzegalny jest także wpływ Igora Strawinskiego[3].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])