Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Ambasador RP w Japonii | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Henryk Lipszyc (ur. 17 maja 1941 we Lwowie) – polski japonista, tłumacz i dyplomata.
Wywodzi się ze środowiska żydowskiego. W 1964 ukończył studia japonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1972–1978 studiował na różnych uczelniach japońskich m.in. na Uniwersytecie Waseda i Uniwersytecie Tokijskim.
Po powrocie do Polski został wykładowcą na kierunku japońsko-koreańskich studiów Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie wykłada w warszawskim Collegium Civitas[1]. Tłumaczył na język polski dzieła japońskich pisarzy: Kenkō Yoshidy, Makoto Satō, Kōbō Abe, Yasunariego Kawabaty oraz Yukio Mishimy.
W 1987 roku zajmował stanowisko „visiting professor” na Wydziale Studiów Orientalistycznych na Uniwersytecie Telawiwskim.
W latach 1991–1996 pełnił funkcję ambasadora Polski w Japonii.
Członek rady programowej Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii Otwarta Rzeczpospolita.
Żonaty z pisarką i tłumaczką – Katarzyną Akst-Lipszyc[2] (zm. 2017)[3].
Ojciec Pawła, Michała i Adama Lipszyców[4].
20 kwietnia 2002 roku został odznaczony japońskim Orderem Wschodzącego Słońca II klasy[5].
26 października 2005 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w promowaniu gospodarki polskiej[6].
W 2020 roku otrzymał Nagrodę „Literatury na Świecie” za przekład Zapisków dla zabicia czasu[7].