Herman Auerbach
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk matematycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Herman Auerbach (ur. 26 października 1903 w Tarnopolu, zm. 17 sierpnia 1942 we Lwowie[1]) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia, jeden z czołowych przedstawicieli lwowskiej szkoły matematycznej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował początkowo (od 1921) na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, jednak wkrótce przeniósł się na studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym UJK. Ukończył je w 1926. W 1928 obronił doktorat na podstawie rozprawy O polu krzywych wypukłych o średnicach sprzężonych, a w 1935 habilitował się. W październiku 1936 otrzymał prawo veniam legendi z zakresu matematyki na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. Był starszym asystentem w Zakładzie Matematycznym UJK kierowanym przez prof. Eustachego Żylińskiego.
Podczas pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939-1941) był profesorem analizy funkcjonalnej Uniwersytetu. Udowodnił tzw. lemat Auerbacha (zob. też baza Auerbacha, układ Auerbacha). Po zajęciu miasta przez Niemców został uwięziony w lwowskim getcie. Popełnił samobójstwo w szpitalu, by uniknąć transportu przez Niemców do obozu zagłady w Bełżcu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Auerbach Herman, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-12-03].
- ↑ Nowi profesorowie na Uniwersytecie lwowskim. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 245 z 24 października 1936.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mariusz Urbanek: Genialni. Lwowska Szkoła Matematyczna. Warszawa: Wydawnictwo „Iskry”, 2014. ISBN 978-83-244-0381-3.