Urodził się 9 czerwca 1813 roku we Wrocławiu jako syn Isidora Jakoba Leberta i Johanny z domu Fanty[2]. Studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Berlinie, a potem w Zurychu u Johanna Lukasa Schönleina[3]. Tytuł doktora medycyny otrzymał w Zurychu w 1834 roku na podstawie dysertacji „De gentianis in Helvetia sponte nascentibus”. Następnie podróżował po Szwajcarii i prowadził badania botaniczne. Przez półtora roku studiował w Paryżu, gdzie jego nauczycielami byli Guillaume Dupuytren i Pierre Charles Alexandre Louis. W 1838 osiadł w Bex. Od 1842 do 1845 prowadził badania z zakresu anatomii porównawczej, którą zainteresował się gdy jako student podróżował do Normandii i na Wyspy Normandzkie z Charlesem Philippe Robinem. Na zamówienie rządowe zbierał okazy do Musée Orfila. Po pobycie w Berlinie w zimie 1845/1846 roku osiadł w Paryżu, gdzie praktykował i prowadził badania naukowe. W 1853 przyjął ofertę katedry medycyny klinicznej Uniwersytetu w Zurychu. Po sześciu latach objął katedrę na Uniwersytecie we Wrocławiu. W latach 1865–1878 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[4].
Ożenił się z Isaline Cécile Henriette Fayod, córką Paula Henri François Rodolphe. W 1869 roku opublikował autobiografię[5].
W 1849 roku przedstawił jeden z pierwszych opisów anemii złośliwej[7]. W 1851 roku opisał ideę biopsji diagnostycznej[8]. Uważany jest za pioniera na polach diagnostyki patologicznej i ilustracji medycznych[9].
Zajmował się także entomologią i arachnologią. Na jego cześć nazwano rodzaj Lebertia[10].
Physiologie pathologique. 2 Bände und Atlas. Paris, Baillière, 1845.
Ueber Gehirnabscesse. [Virchows] Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin, Berlin, 1856, 10: 78–109, 352–400, 426–468.
Traité d’anatomie pathologique générale et spéciale. 2 Bände. Paris, Baillière, 1857 and 1861.
Handbuch der praktischen Medicin. 2 Bände. Tübingen, 1855, 1856.
Handbuch der allgemeinen Pathologie und Therapie. Tübingen, 1865.
Quelques expériences sur la transmission par inoculation des tubercules. Bulletin de l’Académie de médecine, Paris, 1866, 32: 119–151.
Grundzüge der ärztlichen Praxis. 3 Lieferungen. 1866.
Traité pratique des maladies scrofuleuses et tuberculeuses, Paris, 1849. (dt. Übers. von Reinhold Köhler (1826–1873): Lehrbuch der Scrophel- und Tuberkelkrankheiten. 1851.)
Traité pratique des maladies cancéreuses. Paris, 1851
Beiträge zur Casuistik der Herz- und Gefässkrankheiten im Puerperium[11] (1872)
Klinik der Brustkrankheiten. 2 Bände. Tübingen, 1874
Die Spinnen der Schweiz, ihr Bau, ihr Leben, ihre systematische Ubersicht. Neue Denkscher. schweiz. naturf. Ges. 27, s. 1–321 (1877)
Die Krankheiten des Magens. Tübingen, 1878
Die Krankheiten der Blut- und Lymphgefässe. [w:] (Rudolf Virchows) Handbuch der speciellen Pathologie und Therapie, Band 5, Teil 2: 1–152. 1. Aufl., Erlangen 1861 (6 Bände, Erlangen, 1854–1876)
↑Lebert Hermann, [w:] MirosławM.SyniawaMirosławM., Biograficzny słownik przyrodników śląskich. T. 1, Katowice: Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, 2006, s. 203–205, ISBN 83-906910-7-8, OCLC169994756 [dostęp 2022-01-21].
↑Long SR, Cohen MB. Classics in Cytology VII: Kün, Lebert, and early efforts at fine-needle aspiration biopsy. „Diagnostic cytopathology”. 2 (14), s. 182–183, marzec 1996. PMID: 8964178.
↑H. Pickel, O Reich, R Winter, RH Young. Hermann Lebert (1813-1878): a pioneer of diagnostic pathology. „Virchows Arch”. 455 (3), s. 301–305, 2009. DOI: 10.1007/s00428-009-0820-0. PMID: 19688221.
↑HermannH.LebertHermannH., Beiträge zur Casuistik der Herz- und Gefässkrankheiten im Puerperium, „Archiv für Gynäkologie”, 3 (1), 1872, s. 38–57, DOI: 10.1007/BF01970897, ISSN0003-9128(niem.).