Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
poeta, historyk, duchowny, polityk |
Wyznanie |
Ignjat Đurđević[a] (ur. 13 lutego 1675 w Dubrowniku, zm. 21 stycznia 1737 tamże) – chorwacki poeta, historyk, duchowny katolicki i polityk. Uważany za jednego z najważniejszych chorwackich poetów barokowych[1][2].
Należał do dubrownikiej szlachty. Uczęszczał do szkoły jezuickiej[1].
Zasiadał w Wielkiej Radzie Republiki Raguzy. W 1697 roku udał się do Rzymu i wstąpił do zakonu jezuitów. Ukończył tam nowicjat i szkołę filozoficzną. Był wykładowcą Kolegium Iliryjskiego w Loreto. Już w 1705 roku opuścił zakon i powrócił do Dalmacji. W 1706 roku wstąpił do zakonu benedyktynów. W 1710 roku, w związku z popadnięciem w konflikt z władzami Raguzy, został wygnany i ponownie wyjechał do Włoch. Jednak w latach 1713–1728 znów mieszkał w Dubrowniku. Był opatem klasztoru benedyktynów na wyspie Mljet[1].
Tworzył po łacinie i w języku chorwackim, głównie lirykę o charakterze religijnym i sielanki. Napisał także ok. 100 biografii dubrownickich osobistości. Przekładał pieśni ludowe z łaciny i włoskiego[1][2].
Zmarł w 1737 roku w klasztorze św. Jakuba w Višnjicy. Tam też spoczął[1].
(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2])