Data i miejsce urodzenia |
9 czerwca 1939 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
165 cm | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Inge Schell (ur. 9 czerwca 1939 w Neubibergu[1]) – niemiecka lekkoatletka, płotkarka. W czasie swojej kariery reprezentowała Republikę Federalną Niemiec.
Zajęła 3. miejsce w biegu na 80 metrów przez płotki i 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów w finale Pucharu Europy w 1965 w Kassel[2][3].
Zdobyła brązowy medal w biegu na 60 metrów przez płotki na europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie, przegrywając jedynie z Iriną Press ze Związku Radzieckiego i Gundulą Diel z NRD[4]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajęła 5. miejsce w biegu na 80 metrów przez płotki[5].
Ponownie zdobyła brązowy medal na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze, tym razem na dystansie 50 metrów przez płotki, ulegając Karin Balzer z NRD i Vlascie Seifertovej z Czechosłowacji[6]. Zajęła 3. miejsce w biegu na 80 metrów przez płotki w finale Pucharu Europy w 1967 w Kijowie[2][7]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 50 metrów przez płotki na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie[8]. Odpadła w półfinale biegu na 80 metrów przez płotki na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1].
Schell była mistrzynią RFN w biegu na 80 metrów przez płotki w 1964, 1965, 1967 i 1968 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w 1963 i 1967[9]. W hali była mistrzynią RFN w biegu na 50 lub 60 metrów przez płotki latach 1965–1969[10].
Trzykrotnie wyrównała rekord RFN w biegu na 80 metrów przez płotki czasem 10,6 s (dwukrotnie w 1965 i raz w 1968)[11].