Isidor Philipp

Isidor Philipp
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 września 1863
Peszt

Pochodzenie

węgierskie

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1958
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, pedagog

Multimedia w Wikimedia Commons

Isidor Philipp, także Isidore[1][2] (ur. 2 września 1863 w Peszcie, zm. 20 lutego 1958 w Paryżu[1][3]) – francuski pianista i pedagog pochodzenia węgierskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od trzeciego roku życia mieszkał we Francji[2]. Studiował w Konserwatorium Paryskim u Georges’a Mathiasa i Camille’a Saint-Saënsa, studia ukończył w 1883 roku z pierwszą lokatą[1][2]. Uczył się też prywatnie u Stephena Hellera i Théodore’a Rittera[1]. Jako pianista debiutował w Paryżu w 1880 roku, wykonując Koncert fortepianowy e-moll Fryderyka Chopina[1]. W 1890 roku założył wspólnie z Henri Berthelierem i Jules’em Loebem trio fortepianowe[1]. Przyjaźnił się z Claude’em Debussym i był wykonawcą wielu jego utworów[2]. W latach 1903–1934 był wykładowcą Konserwatorium Paryskiego[1]. Od 1921 do 1933 roku uczył też w American Conservatory w Fontainebleau[1]. Do jego uczniów należeli Albert Schweitzer[3], Beveridge Webster i Guiomar Novaes[2]. Był wiceprzewodniczącym jury III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1937)[4].

Po ataku Niemiec na Francję w 1940 roku uciekł do Szwajcarii, skąd w 1941 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych[2]. Wykładał w Nowym Jorku i Montrealu[3]. Po raz ostatni wystąpił publicznie jako pianista w Nowym Jorku w 1955 roku, wykonując wraz z Johnem Corigliano Sonatę skrzypcową Césara Francka[2]. W 1956 roku wrócił do Francji[1].

Był autorem utworów pedagogicznych, m.in. Exercises journaliers, École d’octaves, Problèmes techniques, Études techniques basées sur une nouvelle manière de travailler i La gamme chromatique[3]. Komponował drobne utwory fortepianowe[1]. Opracowywał też aranżacje fortepianowe utworów m.in. Felixa Mendelssohna, J.S. Bacha i Saint-Saënsa[3]. Współpracował jako krytyk muzyczny z czasopismem Le Ménestrel[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 92. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e f g Stephen Siek: A Dictionary for the Modern Pianist. Lanham: Rowman & Littlefield, 2017, s. 155. ISBN 978-0-8108-8879-1.
  3. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2788. ISBN 0-02-865529-X.
  4. ↑ Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 92. ISBN 83-910515-1-X.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]