It Hurts Me Too

It Hurts Me Too
Wykonawca utworu
z albumu Self Portrait
Bob Dylan
Wydany

8 czerwca 1970

Nagrywany

5, 30 marca 1970

Gatunek

blues

Długość

3:14

Twórca

nieznany

Producent

Bob Johnston

Wydawnictwo

Columbia Records

It Hurts Me Toobluesowy standard, którego autor nie jest znany. Piosenkę zaaranżował Bob Dylan, który nagrał ją w 1970 r. Wydana została na albumie Self Portrait (1970).

Czasem, przy bardziej zmienionym tekście, utwór nosi tytuł „When Things Go Wrong” lub „When Things Go Wrong with My Baby”.

Historia i charakter utworu

[edytuj | edytuj kod]

Utwór ten został nagrany na siódmej sesji do albumu, która odbyła się 5 marca 1970 r. Plonem tej sesji były także: „Alberta # 1”, „Alberta # 2”, „Gotta Travel On”, „The Boxer”, „Belle Isle”, „Little Sadie”, „Copper Kettle”, „Annie’s Gonna Sing Her Song” i „If Not for You”. Na sesji dwunastej (30 marca) dokonano instrumentalnych overdubbingów tej piosenki razem z „Copper Kettle”, „Belle Isle” i „All the Tired Horses[1].

„It Hurts Me Too” jest jednym z bardziej znanych bluesów. Za jego autora uważa się Tampa Reda (Hudson Woodbridge lub Whittaker), który nagrał go po raz pierwszy 10 maja 1940 r. na sesji w Chicago. Akompaniował mu na pianinie bluesman Blind John Davis oraz nieznany muzyk na kontrabasie. Tampa Red grał na gitarze elektrycznej[2].

Po tego bluesa zaczęli sięgać inni bluesmani, jednak prawdziwą popularność zdobył on po nagraniu go przez Elmore’a Jamesa na sesji w Chicago w 1957 r. Blues ten został wydany na singlu i dotarł do 25 pozycji[3][4].

Przystępując do nagrania tego bluesa, Dylan był niewątpliwie zaznajomiony z prawie wszystkimi jego nagranymi wersjami. Blues ten ogólnie ma charakter empatyczny. Konkurent do ręki kobiety namawia ją na opuszczenie źle traktującego ją mężczyzny. W większości wersji tekstu bluesa, drzwi do jego buduaru są otwarte – pozostawia jej więc nieegoistycznie możliwość wyboru.

Dylan zmienił trzecią zwrotkę i tym samym pozbawił tego bluesa jego pierwotnej mocy[5].

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Sesja 7
Sesja overdubbingowa
Sesja dwunasta
  • Bob Moore – gitara basowa
  • Charlie Daniels – gitara, gitara dobro
  • Karl T. Himmer – perkusja

Wykonania piosenki przez innych artystów

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heylin 1995 ↓, s. 78.
  2. Robet M. W. Dixon, John Godrich & Howard W, Rye. Blues and Gospel Records 1890–1945. s. 890.
  3. Mike Leadbitter & Neil Slaven. Blues Records 1943–1970. s. 671.
  4. Towarzyszył mu zespół w składzie: J. T. Brown (saksofon tenorowy), Johnny Jones (pianino), Eddie Taylor (gitara), Homesick James (gitara basowa) i Odie Payne (perkusja).
  5. Trager 2004 ↓, s. 317.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]