It Hurts Me Too

It Hurts Me Too

Wykonawca utworu z albumu Self Portrait
Bob Dylan
Wydany	8 czerwca 1970
Nagrywany	5, 30 marca 1970
Gatunek	blues
Długość	3:14
Twórca	nieznany
Producent	Bob Johnston
Wydawnictwo	Columbia Records

It Hurts Me Too – bluesowy standard, którego autor nie jest znany. Piosenkę zaaranżował Bob Dylan, który nagrał ją w 1970 r. Wydana została na albumie Self Portrait (1970).

Czasem, przy bardziej zmienionym tekście, utwór nosi tytuł „When Things Go Wrong” lub „When Things Go Wrong with My Baby”.

Historia i charakter utworu

Utwór ten został nagrany na siódmej sesji do albumu, która odbyła się 5 marca 1970 r. Plonem tej sesji były także: „Alberta # 1”, „Alberta # 2”, „Gotta Travel On”, „The Boxer”, „Belle Isle”, „Little Sadie”, „Copper Kettle”, „Annie’s Gonna Sing Her Song” i „If Not for You”. Na sesji dwunastej (30 marca) dokonano instrumentalnych overdubbingów tej piosenki razem z „Copper Kettle”, „Belle Isle” i „All the Tired Horses”^[1].

„It Hurts Me Too” jest jednym z bardziej znanych bluesów. Za jego autora uważa się Tampa Reda (Hudson Woodbridge lub Whittaker), który nagrał go po raz pierwszy 10 maja 1940 r. na sesji w Chicago. Akompaniował mu na pianinie bluesman Blind John Davis oraz nieznany muzyk na kontrabasie. Tampa Red grał na gitarze elektrycznej^[2].

Po tego bluesa zaczęli sięgać inni bluesmani, jednak prawdziwą popularność zdobył on po nagraniu go przez Elmore’a Jamesa na sesji w Chicago w 1957 r. Blues ten został wydany na singlu i dotarł do 25 pozycji^[3][4].

Przystępując do nagrania tego bluesa, Dylan był niewątpliwie zaznajomiony z prawie wszystkimi jego nagranymi wersjami. Blues ten ogólnie ma charakter empatyczny. Konkurent do ręki kobiety namawia ją na opuszczenie źle traktującego ją mężczyzny. W większości wersji tekstu bluesa, drzwi do jego buduaru są otwarte – pozostawia jej więc nieegoistycznie możliwość wyboru.

Dylan zmienił trzecią zwrotkę i tym samym pozbawił tego bluesa jego pierwotnej mocy^[5].

Muzycy

Sesja 7

• Bob Dylan – gitara, harmonijka, wokal, pianino
• Al Kooper – gitara, instrumenty klawiszowe
• David Bromberg – gitara, gitara Dobro
• Ron Cornelius – gitara, gitara Dobro
• Stu Woods – gitara basowa
• Alvin Roger – perkusja
• Hilda Harris – chórki
• Maeretha Stewart – chórki
• Albertine Robinson – chórki

Sesja overdubbingowa

Sesja dwunasta

• Bob Moore – gitara basowa
• Charlie Daniels – gitara, gitara dobro
• Karl T. Himmer – perkusja

Wykonania piosenki przez innych artystów

• Tampa Red – Complete Recorded Works, Volume 11: 1939–1940 (1993)
• Elmore James – singiel (1963); The Sky Is Crying (1993); Golden Hits (1996)
• Otis Spann – Complete Candid Recording (1960)
• Paul Butterfield Blues Band – Original Lost Elektra Sessions (1964)
• Chuck Berry – Chuck Berry in Memphis (1967)
• Karen Dalton – It’s So Hard to Tell Who’s Going to Love You the Best (1969)
• John Mayall – Looking Back (1969); The World of John Mayall Vol. 1; So Many Roads
• Hound Dog Taylor – Hound Dog Taylor and the Houserockers (1971)
• The Grateful Dead – Europe '72 (1972)
• Mick Jagger, Ry Cooder, Nicky Hopkins, Bill Wyman, Charlie Watts – Jamming with Edward (1972)
• Eric Burdon – Unreleased Eric Burdon (1982); F#¢k Me... I Thought He Was Dead!!! Eric Burdon Alive (1999)
• Buster Brown – The New King of Blues – Golden Classics (1990)
• Eric Clapton – From the Cradle (1994)
• Freddie King – King of the Blues (1995)
• Luther Allison – Live in Chicago (1999)
• Big Bill Broonzy – The Bill Broonzy Story (1999)
• Angela Strehli, Sarah Brown, Marcia Ball – In Concert (2004)
• Foghat – Live!! Extended Versions (2001); Covered by Foghat (2006)
• Jeremy Spencer – Precious Little (2006)

Przypisy

1. Heylin 1995 ↓, s. 78.
2. Robet M. W. Dixon, John Godrich & Howard W, Rye. Blues and Gospel Records 1890–1945. s. 890.
3. Mike Leadbitter & Neil Slaven. Blues Records 1943–1970. s. 671.
4. Towarzyszył mu zespół w składzie: J. T. Brown (saksofon tenorowy), Johnny Jones (pianino), Eddie Taylor (gitara), Homesick James (gitara basowa) i Odie Payne (perkusja).
5. Trager 2004 ↓, s. 317.

Bibliografia

• Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 2004 ISBN 1-84449-095-5.
• Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8. OCLC 32746653.
• Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0. OCLC 56751184.

Linki zewnętrzne

• Tekst piosenki – wersja Dylana
• Akordy – wersja Elmore’a Jamesa