Iwan Ziatyk

Błogosławiony
Iwan Ziatyk CSsR
prezbiter, męczennik
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1899
Odrzechowa

Data i miejsce śmierci

17 maja 1952
obóz Ozernyj (Rosyjska FSRR)

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

27 czerwca 2001
Rzym
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

17 maja

Iwan Ziatyk, ukr. Іван Зятик (ur. 26 grudnia 1899 w Odrzechowej, zm. 17 maja 1952 w obozie Ozernyj w Rosyjskiej FSRR) – polski redemptorysta (CSsR) obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła greckokatolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Kamień pamiątkowy honorujący Iwana Ziatyka w rodzinnej Odrzechowej

Według pierwotnych wersji urodził się 1[1] lub 7 grudnia 1899 roku w Odrzechowej[2]. Był synem Prokopa[1] wzgl. Stefana (tamtejszy rolnik) i Marii[3][2]. 21 czerwca 1919 roku jako Jan Ziatyk zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Sanoku[4][5][6]. W tym samym roku wstąpił do Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu, które ukończył w 1923 roku. W latach 1925–1935 był dyrektorem Katolickiego Ukraińskiego Seminarium w Przemyślu.

Do Zgromadzenia Redemptorystów wstąpił 15 lipca 1935 roku. Był wykładowcą teologii dogmatycznej i Pisma Świętego w Seminarium Redemptorystów we Lwowie.

W 1946 został internowany wraz ze wszystkimi redemptorystami przebywającymi na Ukrainie Zachodniej w klasztorze w Hołosku, internowanie trwało 2 lata. Następnie zostali przewiezieni do klasztoru w Uniowie, gdzie spędzili następne 2 lata. 5 stycznia 1950 roku została wydana decyzja o jego aresztowaniu, którą wykonano 20 stycznia. 21 listopada 1951 roku został skazany na 10 lat więzienia za współpracę z narodową antysowiecką organizacją i za propagandę antysowiecką. W czasie pobytu w łagrze Ozernyj koło Bracka, w Wielki Piątek 1952 roku, został ciężko pobity i pozostawiony na zewnątrz baraku. Po trzech dniach zmarł w szpitalu więziennym. Pochowany został w rejonie Irkucka.

Beatyfikował go Jan Paweł II 27 czerwca 2001 roku w grupie 27 nowomęczenników greckokatolickich. Jego Wspomnienie liturgiczne jest obchodzone w rocznicę śmierci.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1902/1903 (zespół 7, sygn. 32). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 328.
  2. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 305.
  3. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1912/13 (zespół 7, sygn. 59). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 26.
  4. ↑ Kronika. Egzamin dojrzałości. „Ziemia Sanocka”. 15, s. 3, 8 czerwca 1919. 
  5. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 35.
  6. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]