Jacek Żuławski

Jacek Żuławski
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1907
Kraków

Data i miejsce śmierci

27 listopada 1976
Warszawa

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Jacka i Hanny Żuławskich na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jacek Żuławski (ur. 29 marca 1907 w Krakowie, zm. 27 listopada 1976 w Warszawie) – polski malarz, grafik, taternik, żeglarz i profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Zygmunta, przyrodnika, działacza PPS i posła na Sejm RP (1919–1935), i Zofii z domu Richter. Edukację rozpoczął w szkole w Zakopanem, gdzie mieszkał z matką w latach 1914–1924, w Warszawie ukończył gimnazjum humanistyczne[1]. W 1927 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni Stanisława Jarockiego i Wojciecha Weissa. W 1929 roku przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiował u Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego (malarstwo architektoniczne). W latach 1935–1938 dzięki stypendium w Paryżu pobierał nauki u Józefa Pankiewicza. W 1938 osiadł w Gdyni, gdzie pracował jako nauczyciel w miejscowym Gimnazjum Handlowym, projektował polichromie wnętrz (kaplicy szpitalnej, koszar w Redłowie, budynku Komisariatu Rządu)[1].

Po wybuchu II wojny światowej powrócił do Warszawy, działał wspólnie z ojcem w ruchu oporu, był łącznikiem PPS[1].

W 1945 roku był jednym z inicjatorów wyjazdu do Gdańska grupy artystów, w celu założenia wyższej uczelni artystycznej; w nowo powstałej uczelni – Instytucie Sztuk Pięknych w Sopocie (następnie PWSSP, obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku) od 1948 roku prowadził Pracownię Rysunku Wieczornego, następnie pracownię Malarstwa Architektonicznego (od 1949 do 1965). W 1956 roku otrzymał tytuł profesora. W 1965 roku objął pracownię dyplomową malarstwa, którą prowadził do 1974 roku.

W 1952 roku został głównym projektantem malarstwa przy rekonstrukcji ulic Długiej i Długi Targ w Gdańsku (projekt wnętrz Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku; polichromia sali Białej i sali Zodiaków). Współorganizował także Związku Polskich Artystów Plastyków na Wybrzeżu.

Był autorem m.in. 12 drzeworytów do Niobe K.I. Gałczyńskiego, rys. satyryczne do apokryfu Boya-Żeleńskiego Odsiecz Wiednia, czyli toaletka królowej Marysieńki[1].

Jego żoną od 28 czerwca 1938 była Hanna z domu Jasińska.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B32-4-29)[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[1].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda Państwowa III stopnia (zespołowa) za obraz Pierwszomajowa manifestacja w roku 1905 wystawiony na Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki (1952)[5]
  • Nagroda Miasta Gdańska w dziedzinie plastyki (1956)[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f ŻUŁAWSKI JACEK, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2024-08-02].
  2. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-08-02].
  3. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  5. ↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-02]. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]