Jan Drabina (przed 1989) | |
Data i miejsce urodzenia |
13 października 1939 |
---|---|
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: mediewistyka | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1969 |
Habilitacja |
1985 |
Profesura |
1993 |
Odznaczenia | |
Jan Drabina (ur. 13 października 1939 w Cieszynie) − polski religioznawca i mediewista, profesor nauk humanistycznych, emerytowany profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Syn Jana Michała (1895−1977) i Marii Łucji z domu Raszka[1]. W 1956 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie. W 1964 uzyskał tytuł magistra historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1964–1967 był wikariuszem w parafii Opatrzności Bożej w Katowicach Zawodziu. W 1969 na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach obronił doktorat, napisany pod kierunkiem Romana Hecka. Stopień doktora habilitowanego z zakresu historii średniowiecznej powszechnej otrzymał w 1985 na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1993 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[2].
Sprawował funkcję kierownika Zakładu Historii Chrześcijaństwa w Instytucie Religioznawstwa na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obecnie emerytowany. Specjalizuje się w historii chrześcijaństwa, historii wyznań w Polsce i historii Górnego Śląska (głównie późne średniowiecze). W kręgu jego zainteresowań leżą także stosunki dyplomatyczne Polski ze Stolicą Apostolską.
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskała Elżbieta Przybył-Sadowska[2].
Uhonorowany w 2001 roku Śląską Nagrodą im. Juliusza Ligonia[3]. W 2005 roku Drabina został laureatem Nagrody im. Wojciecha Korfantego[4]. W 2012 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”[5].
Został prezesem Towarzystwa Miłośników Bytomia. 20 listopada 2008 uzyskał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Bytomia.