Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Jan Jerzy Plersch (ur. 1704 lub 1705, zm. 1 stycznia 1774 w Warszawie) – polski rzeźbiarz niemieckiego pochodzenia, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy warszawskich.
Stylistyka jego rzeźb nawiązuje w pewnym stopniu do tzw. szkoły lwowskiej w rzeźbie. Portalowy nagrobek symboliczny wojewody Jana Tarły wykonany dla kościoła o.o. pijarów obecnie w kościele Matki Bożej Łaskawej o.o. jezuitów w Warszawie (zniszczony w czasie II wojny światowej, scalony i zrekonstruowany w 2010) jest porównywalny do najlepszych osiągnięć rzeźby europejskiej XVIII wieku i to zarówno pod względem treści, jak i wykonania.
Osobny artykuł:Inne ważne dzieła to grupa Zaślubin Marii w kościele Karmelitów w Warszawie, a także ambona i rzeźby z górnej kondygnacji fasady kościoła Wizytek w Warszawie, odnowione w roku 2009: Elżbiety i Maryi ze sceny Nawiedzenia oraz świętych Józefa, Joachima, Anny i Zachariasza.
W 1729 na zlecenie Zofii Denhoffowej z Sieniawskich wykonał posąg św. Jana Nepomucena w Warszawie[1]. Wykonywał też sztukaterie w kościele św. Krzyża w Wołczynie[2].
Jego żoną była Marianna Magdalena z Fontanów, córka Józefa (II) Fontany[3]. Jego syn Jan Bogumił Plersch był portrecistą i dekoratorem wnętrz na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. Synem Jana Jerzego Plerscha był kanonik wolborski Teodor Plersch[4].