Jan Styrna
 Jan Styrna (2009) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1941 | |
| Data i miejsce śmierci |
28 września 2022 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup diecezjalny elbląski | ||
| Okres sprawowania |
2003–2014 | |
| Biskup pomocniczy tarnowski | ||
| Okres sprawowania |
1991–2003 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
27 czerwca 1965 | |
| Nominacja biskupia |
22 czerwca 1991 | |
| Sakra biskupia |
28 lipca 1991 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji |
28 lipca 1991 |
|---|---|
| Miejscowość |
Tarnów |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Jan Styrna (ur. 25 stycznia 1941 w Przyborowie, zm. 28 września 2022 w Elblągu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii pastoralnej, biskup pomocniczy tarnowski w latach 1991–2003, biskup diecezjalny elbląski w latach 2003–2014, od 2014 biskup senior diecezji elbląskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 25 stycznia 1941 w Przyborowie. Od 1955 kształcił się w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie, gdzie też w 1959 złożył egzamin dojrzałości. W latach 1959–1965 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 27 czerwca 1965 w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie tamtejszy biskup diecezjalny Jerzy Ablewicz. Magisterium z teologii otrzymał w 1971 na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dalsze studia odbył w latach 1971–1975 w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Uwieńczył je uzyskaniem w 1975 doktoratu z teologii pastoralnej na podstawie dysertacji Przemiana religijnej funkcji rodziny w środowisku wiejskim (na przykładzie wybranych wsi powiatu tarnowskiego)[1].
W latach 1965–1967 pracował jako wikariusz w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Wiśniczu, następnie w latach 1967–1971 w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krynicy Zdroju. Po ukończeniu studiów doktoranckich, w latach 1975–1977 był ponownie wikariuszem parafii w Krynicy Zdroju, a później w latach 1977–1978 parafii św. Mateusza w Mielcu[1]. Od 1978 do 1980 przebywał w diecezji Berlina, gdzie zajmował się duszpasterstwem wśród polskich robotników. W 1980 na własną prośbę wrócił do diecezji tarnowskiej, gdzie został mianowany proboszczem parafii Bożego Ciała w Bieczu[1][2]. W latach 1982–1991 pełnił jednocześnie funkcję dziekana dekanatu Biecz. W latach 1984–1989 był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ogólnego[1].
W 1980 objął stanowisko adiunkta w Instytucie Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie do 1982 prowadził wykłady z socjologii rodziny[1][3]. W 1991 został wykładowcą katolickiej nauki społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[1].
22 czerwca 1991 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej i biskupem tytularnym Aquipendium[2]. Święcenia biskupie otrzymał 28 lipca 1991 w bazylice katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie[1]. Głównym konsekratorem był biskup diecezjalny tarnowski Józef Życiński, zaś współkonsekratorami arcybiskup Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, oraz Piotr Bednarczyk, emerytowany biskup pomocniczy tarnowski[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In nomine Domini” (W imię Pana)[5]. W 1991 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii diecezjalnej pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego[1]. W jego kompetencjach znajdowały się: duszpasterstwo specjalistyczne, działanie Wydziału Katechetycznego oraz sprawy personalne wikariuszy[2]. Był ponadto przewodniczącym Komisji Kaznodziejskiej, należał do diecezjalnej rady kapłańskiej, a także przewodniczył Komisji II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w diecezji tarnowskiej[1].
2 sierpnia 2003 decyzją papieża Jana Pawła II został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji elbląskiej[6][2]. Ingres do katedry w Elblągu odbył 23 sierpnia 2003[7]. Jako biskup elbląski w 2013 ustanowił sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy kościele redemptorystów Matki Boskiej Królowej Polski w Elblągu[8]. W październiku 2013 ze względu na stan zdrowia złożył rezygnację ze sprawowanego urzędu[9], którą papież Franciszek przyjął 10 maja 2014[10][11]. Do czasu objęcia diecezji przez jego następcę, Jacka Jezierskiego, które nastąpiło 28 maja 2014, pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji[12][13].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1997 został członkiem Komisji Misyjnej, a w 2001 objął funkcję krajowego duszpasterza rolników[14]. Ponadto został członkiem Komisji Rewizyjnej[15] i Rady Ekonomicznej, a także wszedł w skład Komisji Rewizyjnej Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”[16].
Zmarł 28 września 2022[17] w Szpitalu Miejskim w Elblągu[18]. 3 października 2022 został pochowany w krypcie biskupów w katedrze elbląskiej[19].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2022 prezydent RP Andrzej Duda nadał mu pośmiertnie Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[20].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 135–136. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d Papież przyjął rezygnację bp. Śliwińskiego. ekai.pl (arch.), 2003-08-02. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 352. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Jan Styrna. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-12]. (ang.).
- ↑ Jan Styrna na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Elbląg (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2003-08-02. [dostęp 2013-12-01]. (wł.).
- ↑ Ingres bpa Jana Styrny – nowego ordynariusza elbląskiego. ekai.pl (arch.), 2003-08-23. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ Elbląg: biskup Styrna ustanowił sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. ekai.pl, 2013-10-19. [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Komunikat biskupa elbląskiego Jana Styrny. diecezja.elblag.opoka.org.pl (arch.), 2013-11-23. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Elbląg (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2014-05-10. [dostęp 2014-05-10]. (wł.).
- ↑ Elbląg: Bp Jan Styrna przechodzi na emeryturę. Bp Jacek Jezierski – biskupem elbląskim. episkopat.pl (arch.), 2014-05-10. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Imię biskupa w modlitwie eucharystycznej. diecezja.elblag.opoka.org.pl (arch.), 2014-05-12. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Komunikat. elblag.opoka.org.pl (arch.), 2014-05-28. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Tarnów: bp Styrna obchodzi 10-lecie sakry bskupiej [sic!]. ekai.pl (arch.), 2001-09-07. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ Abp Gołębiewski członkiem Rady Stałej, zmiany w radach i komisjach Episkopatu. ekai.pl (arch.), 2004-05-01. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ Jan Styrna na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Zmarł bp Jan Styrna. niedziela.pl, 2022-09-28. [dostęp 2022-09-28].
- ↑ Zmarł bp Jan Styrna. diecezja.kielce.pl. [dostęp 2022-10-03].
- ↑ W Elblągu zakończyły się uroczystości pogrzebowe bp. Jana Styrny. tarnow.gosc.pl, 2022-10-03. [dostęp 2022-10-04].
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 1161. [dostęp 2022-12-01].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Jana Styrny na stronie diecezji elbląskiej. [dostęp 2024-01-16].
- Nota biograficzna Jana Styrny w Archiwum Diecezjalnym w Tarnowie (arch.). [dostęp 2013-12-01].
- Jan Styrna na stronie Konferencji Episkopatu Polski (arch.). [dostęp 2024-08-12].
- Jan Styrna [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21] (ang.).