Topór | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1527 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Dorota Tarnowska |
Żona |
1) Anna Gostomska, 2) Agnieszka Szafraniec |
Dzieci |
Anna, Aleksander Piotr Tarło, Jan Amor, Helena |
Jan Tarło ze Szczekarzowic herbu Topór (ur. ok. 1527, zm. 1587) – wojewoda lubelski w latach 1574–1587, kasztelan radomski w latach 1565–1574, kasztelan małogoski w latach 1563–1565[1], sekretarz królewski w 1556 roku, dworzanin królewski od 1554 roku[2].
Syn Jana Tarły i Doroty Tarnowskiej.
Był wojskim lwowskim, sekretarzem królewskim od 1556, kasztelanem małogoskim od 1563, kasztelanem radomskim od 1565, wojewodą lubelskim od 1574, a także starostą łomżyńskim i pilzneńskim.
Był gorliwym kalwinistą, podobnie jak jego dwie żony. Był członkiem komisji do rewizji królewszczyzn na sejmie 1563/1564 roku[3]. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku[4]. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku[5]. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka Walezego na króla Polski[6]. W 1575 roku w czasie wolnej elekcji głosował na cesarza Maksymiliana II Habsburga[7].
Po raz pierwszy ożenił się z Anną Gostomską (córką wojewody rawskiego Anzelma Gostomskiego). Powtórnie żonaty, z Agnieszką Szafraniec – kasztelanówną biecką i sandomierską – córką Stanisława Szafrańca. Miał z nią dzieci, którymi były:
Po jego śmierci małoletnimi synami zajął się ich dziad, Stanisław Szafraniec.