Jan Wellens de Cock (ur. ok. 1480 w Lejdzie, zm. w 1527 w Antwerpii) – niderlandzki malarz, rysownik i grafik z kręgu manierystów antwerpskich.
Niewiele wiadomo o jego życiu i działalności. W 1503 został mistrzem cechu św. Łukasza w Antwerpii (w źródłach występuje jako Jan Van Leyen), od 1520 był jego dziekanem. Malował niewielkie obrazki przedstawiające pustelników i świętych na tle krajobrazu ujętego z bliskiego punktu widzenia w stylu Hieronima Boscha. Był jednym z pierwszych jego naśladowców.
Oksfordzki leksykon sztuki, IanI.Chilvers (oprac.) i inni, Warszawa: Arkady, 2002, ISBN 83-213-4157-8, OCLC749307549. Brak numerów stron w książce
Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6
Sztuka świata, t. 12, Leksykon A-K, Warszawa: Arkady, 1998, ISBN 83-213-4088-1