Autoportret z żoną | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Jan de Baen (ur. 20 lutego 1633 w Haarlemie, poch. 8 marca 1702 w Hadze) – holenderski malarz barokowy.
Podstaw malarstwa nauczył się w Emden od swojego wuja Hindricka Pijmana[1][2]. Około 1646 wyjechał do Amsterdamu, gdzie został uczniem malarza Jacoba Adriaensz. Backera[1][2][3]. Po śmierci Backera w 1651 pozostał w Amsterdamie, malując portrety jako niezależny artysta[2][4]. W 1660 przeniósł się do Hagi[1][2], gdzie podobno szybko odniósł sukces jako portrecista[2][3]. Według Houbrakena, przed 1666 de Baen został wezwany do Anglii przez Karola II i tam pracował na dworze[1][2][3]. W latach 1660–1665 przez jakiś czas pozostawał aktywny w Londynie[2]. Pracował także dla elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma, który w 1676 mianował go nadwornym malarzem i bezskutecznie próbował ściągnać go do Berlina[2].
W 1666 przystąpił haskiego bractwa Confrérie Pictura, w którym kilkakrotnie pełnił funkcję dziekana. W 1699 został regentem stowarzyszonej z bractwem akademii rysunku Haagsche Teekenacademie[2][3]. W swojej pracy artystycznej regularnie korzystał z pomocy asystentów, m.in. malarzy Barenda Appelmana (malował tła) i Johannesa Vollevensa (malował draperie)[2][3]. Wśród wielu uczniów de Beana był jego syn Jacobus de Baen, siostrzeniec Jan van Sweel oraz zięć Daniël Vincentius[1][2][4].
Malował głównie portrety naturalnej wielkości (półpostać i postać do kolan) w stylu van Dycka[2][3], modne, nieco pochlebne, z wyraźnymi wpływami francuskimi, widocznymi np. w tłach przedstawiających parki lub faliste krajobrazy[2]. Sportretował m.in. Johanna Mauritsa z Nassau-Siegen Albrechta VII Habsburga, Ferdynanda II Medyceusza, Wilhelma III Orańskiego oraz przywódców antyorańskiego stronnictwa – braci de Wittów: Johana i Cornelisa[2][4]. Miasto Dordrecht zleciło mu namalowanie dla ratusza wielkoformatowego obrazu Triumf Cornelisa de Witta po jego powrocie z podróży do Chatham w 1667. Przyjmował też zlecenia na portrety zbiorowe od instytucji i władz miejskich w Hadze, Lejdzie, Amsterdamie i Hoorn[2][3].