Jean-François Mancel

Jean-François Mancel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1948
Beauvais

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec, urzędnik państwowy

Alma Mater

Instytut Nauk Politycznych w Paryżu, École nationale d’administration

Stanowisko

deputowany do Zgromadzenia Narodowego (1978–1981, 1986–1997, 2002–2017), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1986)

Partia

Unia Demokratów na rzecz Republiki, Zgromadzenie na rzecz Republiki, Unia na rzecz Ruchu Ludowego, Republikanie

Multimedia w Wikimedia Commons

Jean-François Mancel (ur. 1 marca 1948 w Beauvais) – francuski polityk, samorządowiec i urzędnik państwowy, wieloletni deputowany krajowy, od 1984 do 1986 poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach gaullistowskich. Studiował prawo publiczne i prywatne na Uniwersytecie Paryskim. Został absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz École nationale d’administration (w ramach promocji André Malraux z 1977). Pracował m.in. jako urzędnik w ministerstwie infrastruktury[1][2]. Autor kilku publikacji z zakresu prawa konstytucyjnego i administracyjnego, był przewodniczącym stowarzyszenia przyjaźni francusko-azerskiej[3].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Unii Demokratów na rzecz Republiki, przekształconej w Zgromadzenie na rzecz Republiki (od 1994 zastępca, a od 1995 do 1997 sekretarz generalny tego ugrupowania). W latach 1971–1978 pełnił funkcję zastępcy mera rodzinnej miejscowości, później zasiadał w radach miejskich Beauvois (1983–1989) i Novillers (1995–2008, od 2014 wicemer). Od 1979 do 2015 członek rady departamentu Oise, w tym od 1985 do 2004 jej przewodniczący[4]. W 1978 po raz pierwszy wybrany do Zgromadzenia Narodowego. W 1984 wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego, przystąpił do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego (zasiadał w nim do 1986)[5]. W 1986 powrócił do krajowego parlamentu, pozostając jego członkiem do 1997. W kolejnym roku wykluczony z RPR za wypowiedzi przychylne wobec Frontu Narodowego[6]. W 2002 został przyjęty do Unii na rzecz Ruchu Ludowego, z jej poparciem ponownie należał do Zgromadzenia Narodowego w latach 2002–2017[7]. W 2017 nie kandydował ponownie, wycofując się z działalności parlamentarnej wobec kontrowersji. Pełnił jednocześnie nadal funkcje samorządowe, w tym wicemera Novillers i prezydenta związku międzygminnego Pays de Thelle et Ruraloise (do 2020)[8].

Żonaty, ma sześcioro dzeci, w tym jednego syna Alexisa, także polityka[2].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 wszczęto w jego sprawie postępowanie związane z nieprawidłowym wydatkowaniem środków publicznych z budżetu departamentu, ostatecznie umorzono je, gdy Mancel zwrócił część pieniędzy[9]. Następnie oskarżony o konflikt interesów związany z przyznawaniem kontraktów spółce, której był udziałowcem. W 2005 skazany w tej sprawie na wyrok 18 miesięcy więzienia w zawieszeniu i grzywnę. Sąd Kasacyjny odrzucił skargę na tę decyzję, co w 2010 zostało uznane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka za częściowo nieprawidłowe i przyznał mu odszkodowanie[10]. Od 2017 wysuwano wobec niego zarzuty o sprzyjanie władzom Azerbejdżanu w zamian za korupcję polityczną (tzw. dyplomacja kawiorowa)[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jean-François Mancel. parltrack.org. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2022)]. (ang.).
  2. ↑ a b Mon parcours. jfmancel.fr. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  3. ↑ Jan-Fransua Mansel: Fransa-Azərbaycan əlaqələrinin inkişafında parlamentlərarası münasibətlər xüsusi rol oynayır. azertag.az, 21 września 2018. [dostęp 2022-12-01]. (azer.).
  4. ↑ Mes mandats locaux. jfmancel.fr. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  5. ↑ Jean-François Mancel. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-01].
  6. ↑ Droite : trente ans d'hésitations face au FN. lemonde.fr, 14 czerwca 2012. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  7. ↑ Jean-François Mancel. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  8. ↑ Pays de Thelle-Oise : Jean-François Mancel va raccrocher en 2020. lobservateurdebeauvais.fr, 19 września 2019. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  9. ↑ Jean-François Mancel renvoyé en correctionnelle Beauvais (Oise). leparisien.fr, 9 lipca 2000. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  10. ↑ "itemid":["001-99622"} Affaire Mancel et Branquart c. France (Requête n° 22349/06)]. Europejski Trybunał Praw Człowieka. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
  11. ↑ « Diplomatie du caviar » : comment l’Azerbaïdjan s’offre l’amitié de responsables politiques européens. lemonde.fr, 4 września 2017. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).