Jerzy Zagórski

Jerzy Zagórski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1907
Kijów

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1984
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

poeta, eseista, tłumacz

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Małżeństwo

Maryna Zagórska

Odznaczenia
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jerzy Zagórski (ur. 30 listopada?/13 grudnia 1907 w Kijowie, zm. 5 sierpnia 1984 w Warszawie) – polski poeta, eseista i tłumacz, współtworzył grupę „Żagary”[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 grudnia 1907 w Kijowie, w rodzinie Tadeusza[2].

Do Warszawy przyjechał po Bożym Narodzeniu w 1918[1]. Był absolwentem stołecznego Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego (1927)[3]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie[4]. Współtworzył redakcję czasopism „Żagary” i „Pion”. W 1937 roku przeprowadził się z żoną na stałe do Warszawy[4]. W czasie II wojny światowej współredagował konspiracyjny miesięcznik „Kultura Jutra”. Po wojnie był attaché kulturalnym ambasady polskiej w Paryżu. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego[2]. 31 stycznia 1976 podpisał tzw. Memoriał 101[2].

W jego poezji przedwojennej, bliskiej awangardzie, dominuje katastrofizm, natomiast w późniejszej – klasycyzm[1].

Przetłumaczył m.in. Maskaradę Lermontowa i gruziński poemat Rycerz w tygrysiej skórze.

Mąż Maryny Zagórskiej (1906–1996), tłumaczki literatury pięknej. Wraz z nią odznaczony w 1979 medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[4]. Ojciec Włodzimierza Zagórskiego.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 169-2-19)[5].

Zbiory wierszy i inne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1933 – Ostrze mostu
  • 1934 – Przyjście wroga (poemat)
  • 1937 – Wyprawy
  • 1947 – Wieczór w Wieliszewie
  • 1947 – Indie w środku Europy
  • 1954 – Męska pieśń
  • 1956 – Czas Lota
  • 1957 – Olimp i ziemia
  • 1959 – Krawędź
  • 1961 – Bajka pienińska
  • 1963 – Oto nurt
  • 1963 – Biały bez. Wiersze dla żony
  • 1964 – Pancerni (poemat)
  • 1967 – Królestwo ryb
  • 1969 – Rykoszetem
  • 1970 – Tam, gdzie diabeł pisze listy
  • 1975 – Komputerie i dylematy

Zagórski w piosenkach

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
1
Budynek przy ul. Mickiewicza 18 w Warszawie, gdzie przez blisko 30 lat mieszkał poeta
2
Grób Jerzego Zagórskiego na cmentarzu Powązkowskim
3
Tablica upamiętniająca Jerzego Zagórskiego na budynku przy ul. Mickiewicza 18 na Starym Żoliborzu w Warszawie, gdzie poeta mieszkał

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c "Katastrofiści mieli sporo racji". Jerzy Zagórski i wizje jak z koszmarów. polskieradio.pl, 2023-12-13. [dostęp 2024-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-02)].
  2. ↑ a b c Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych". Instytutu Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-12-13]..
  3. ↑ Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, s. 348, poz. 49 oraz fot. nr 45 po s. 224. Tam też jego wspomnienie: "Wywołani do tablicy" na s. 162–166.
  4. ↑ a b c Ukrywanie Żydów przez współtwórcę grupy poetyckiej „Żagary”. Historia Jerzego Zagórskiego i jego żony Marii. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-02-04].
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ ZAGÓRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].